Kirkjuritið - 01.01.1954, Qupperneq 18

.A
ómundur
biskup íslands
(ju (fin un dóó on
Þriðjudaginn 6. október síðastliðinn, 1953, varð Ásmundur
Guðmundsson prófessor sextíu og fimm ára. Að því tilefni
komu margir vinir hans og samstarfsmenn á ýmsum sviðum
saman ásamt honum, frú hans og börnum. Voru þar margar
ræður fluttar, og veittist mér sú ánægja að flytja ræðuna fyrir
minni heiðursgestsins.
Nú, þegar mig langar til að ávarpa hann hér í ritinu, finn
ég ekki önnur orð, sem ég vildi frekar segja en þá.
Óvænt og mikil breyting hefir orðið á högum hans. í sam-
sæti því, sem ég gat um, var dr. Sigurgeir biskup, hélt þar
ræðu til heiðursgestsins, og mátti enginn renna grun í, að
nákvæmlega viku síðar yrði hann kvaddur héðan af heimi.
En þó að þessi mikla breyting hafi orðið á högum míns
gamla samverkamanns, hefir það litlu breytt í höfuðatriðum.
Hann tekur við þessu umfangsmikla og vandasama starfi. En
hann hefir í raun og veru unnið svo mikið að kirkjunnar mál-
um, að breytingin verður fyrir hann vonum minni.
Um leið og ég beini til hans og frúar hans innilegum óskum
um gæfu og gengi í hinni veglegu stöðu biskupshjónanna,
læt ég birtast hér að mestu það, sem ég sagði á sextíu og
fimm ára afmælinu.
M. J.
Góður byggingameistari.
ÍJr ræðu á 65 ára afmœli.
Það síðasta, sem ég hefi lesið eftir heiðursgestinn okkar
hér í kvöld, prófessor Ásmund Guðmundsson, er stutt
ræða í síðasta og nýútkomnu hefti af Kirkjuritinu, en
ræða sú var flutt í dómkirkjunni 17. júní síðastliðinn.