Kirkjuritið - 01.01.1954, Qupperneq 39

SÉRA HALLDÓR JÓNSSON
37
stæða skilnings á skyldum lífs síns og starfs, hefði hann
aldrei getað afkastað jafn miklu og hann gerði — ekki
getað átt jafn langan og fagran ævidag og hann átti.
Okkur, sem áttum því láni áð fagna að kynnast séra
Halldóri, getur ekki dulizt, að við eigum honum mikið
gott að þakka. En engir hygg ég að skilji þetta betur en
t>oir, sem fengu svo lengi að njóta hans sem prests, safn-
aðanna í Kjós og á Kjalarnesi. Meðal þeirra mun minningin
Urn hann lengi lifa í þakklátum hjörtum, sem hins sanna
Prests, vinar og bróður í gleði og sorg.
1 lok þessara fáu minningarorða minna um séra Halldór
langar mig sjálfan að færa þessum vini og bróður kærar
Þakkir fyrir þá fögru fyrirmynd, sem mér finnst hann hafi
gefíð mér með lifsbreytni sinni allri. Færa honum þakkir
fyrir þann einlæga vinarhug, er hann sýndi mér og fjöl-
skyldu minni þann tíma, er leiðir okkar lágu saman. Þá
einlægu ósk hans, að ég sem eftirmaður hans í starfi
ftiætti erfa þá ást og þá gleði, er honum fannst hann hafa
sjálfur notið í svo ríkum mæli með söfnuðum sínum.
Blessuð sé minning hans.
Kristján Bjarnason, Reynivöllum.
*
Séra Robert Jack.
Ritstj. Kirkjuritsins hefir borizt bréf dags. 9. des. s.l. frá
sera Robert Jack í Árborg, Man. Hann skrifar svo m. a.:
..Fólkið hefir sýnt okkur mjög góðan hug. Og hér er varla
n°kkur maður, sem talar ekki íslenzku. Ég er búinn að messa
Sex sinnum og tala á þremur fundum.
Érestssetrið er mjög gott hús og fallegt. Þar er trjágarður
tyrir framan.
Veturinn er með mildasta móti.“