Kirkjuritið - 01.11.1958, Blaðsíða 19

KIRKJURITIÐ
401
legra hátíðarhalda. Boðað var hér þessu sinni til almennrar prestastefnu,
og hafði eigi éður verið svo gert, frá því er biskupsstóll var niður lagður,
eða í rúma öld, og aldrei fyrr en nú fyrir landið allt. Og sunnudaginn
10. júlí fór fram vígsla hins fyrsta vigslubiskups Hólastiftis, séra Geirs
Sœmundssoimr.
Hátiðina sótti mikill mannfjöldi hvaðanæva, leikra manna og lærðra,
en þó sátu sjálfa prestastefnuna aðeins þrír prestar úr Skálholtsstifti forna,
séra SigurSur P. Sívertsen, séra Þorsteinn Briem, þá í Görðum á Álfta-
nesi, og séra Ólafur í HraungerSi, bróðir séra Geirs.
En norðlenzku prestarnir voru því fleiri, eða rúmlega tuttugu talsins.
Og þetta tækifæri notuðu þeir til að endurreisa félag sitt. Var það gert
á sjálfri prestastefnunni að frumkvæði séra Hálfdárts GuSjónssonar, pró-
fasts á Breiðabólsstað, en hann hafði skipað stöðu varaformanns í félag-
inu eftir séra Davið Guðmundsson allt frá árinu 1904.
Fékk málið góðar undirtektir og samróma álit allra að halda félaginu
áfram, en séra Geir kosinn formaður.
Og undir forsæti hans var svo næsti fundur liáður á Akureyri árið
eftir, og er það til merkis um, að eigi var áhugi minni en áður, að þann
fund sóttu fleiri prestar en sjálfa synodus kirkjunnar syðra um sama leyti.
En nú hafa Hólar tekið við sem annar fundarstaður. Og hér halda
prestamir fund sinn sumarið 1912. Þá lýsti séra Geir tilgangi presta-
fundanna, að hann væri sá, að skerpa ábyrgSartilfinningu prestanna fyrir
starfi sími og glœSa áhuga þeirra á því; og yrSi þeim tilgangi náS,
mundu söfnuSirnir njóta góSs af, til andlegrar lífsglæSingar. Og vœnti
hann þess, aS söfnuSirnir horfSu hlýjum augum til slíkra funda, og yrSi
þaS prestunum hvatning til aS sækja þá. (Sbr. Nýtt kbl. 1912, bls. 179).
Á þessum fundi hefst fyrst veruleg þátttaka séra GuSbrands Björns-
sonar í félagsskapnum, og munaði þar drjúgum um liðsemd hans oft siðar,
eins og kunnugt er, sem föður hans. Og þama flutti séra Stefán Krist-
insson á Völlum erindi sitt, sem hann nefndi „Kirkjan brennur“, eftir
þjóðsögunni, og lengi var í minnum haft. En í fylgd með séra Geir að
norðan var þá annar merkisprestur, nýkominn til brauðs þar, og átti eftir
næstu árin að vekja á sér mikla athygli vegna glæsimennsku sinnar og
óvenjulegrar ræðusnilldar. Það var séra Þorsteinn Briem.
Á Akureyrarfundinum 1914 ber og mest á honum við hlið séra Geirs
og séra Bjöms í Miklabæ, séra Ásmundar Gíslasonar á Hálsi og fleiri.
Og alveg vafalaust hafa allir þessir menn, og langflestir prestanna yfir-
leitt, viljað óðfúsir halda félagsskapnum áfram. En nú líða samt mörg
ár svo, að Prestaféags hins foma Hólastiftis er að fáu eða engu getið.
26