Kirkjuritið - 01.11.1958, Qupperneq 41

KIRKJURITIÐ
423
er vandfyllt; og er þá nærtækt og eðlilegt, að leitað sé á fund minning-
anna. En séra Björn var ekki aðeins sveitarprýði og héraðssómi Skagfirð-
inga. Hann var og jafnan höfuðklerkur Hólabiskupsdæmis á prestsþjón-
ustuárum sínum, er breiddi verndarvæng og ægihjálm yfir norðlenzka
presta á örlagastundum, sökum vísindalegrar sérstöðu sinnar og falslauss
bróðuranda.
Og þegar á allt þetta er litið, færi vel á þvi, að hinir mörgu niðjar
og venzlamenn séra Björns léti að mörkum fáeinar krónur hver og einn
í sjóð, sem bæri nafn hans og falinn væri umsjá Guðfræðideildar Há-
skóla Islands. Gæti þá farið svo, að ýmsir óskyldir vinir hans vildu
einnig auka veg og viðgang þessa Bjarnarsjóðs. Færi bezt á þvi, er stundir
liðu og hagur sjóðsins leyfði, að einum presti úr Hólabiskupsdæmi væri
veittur styrkur úr sjóðnum fimmta hvert ár til framhaldsnáms í vísinda-
legri guðfræði.
Minningardagar og minningargreinar eru góðra gjalda verðar, en
minningardagar hniga í djúp áranna og aldanna og minningargreinar
falla í gleymsku. En minningarsjóður í því formi, sem ég hefi bent á,
verður starfandi aflgjafi, er ár og aldir renna.
Eiríkur Albertsson.
☆ .
Það vofir stöðugt sama hættan yfir þér og mér, að þú verðir einn af
samtímamönnunum í stað þess að vera þú sjálfur. — Schrempk.
☆
Maður þekkir engan fyrr en maður veit, hvaða hugsjónir kveikja i
honum. — Flake.
☆
Vér höldum i æsku, að réttlæti sé það minnsta, sem aðrir geti auðsýnt
oss. Með aldrinum komumst vér að þvi, að það er það æðsta. — Ebner-
Eschuboch.
H Samanber Hlín 1942, bls. 75—76.