Kirkjuritið - 01.04.1959, Blaðsíða 13

KIRKJURITIÐ 155
Hann gefi þér að mæla eldtungu kærleikans, sem allir skilja.
Gleðilega hátíð.
Vér þökkum Guði fyrir þig.
Og vér þökkum þér og kveðjum þig um sinn.
Þótt hismið jarðar hverfi í sand,
er himinn Guðs vort föðurland.
Séra Friðrik J. Rafnar vígslubiskup.
[Úr minningargrein um hann eftir séra Sigurö Stefánsson
prófast.]
Lærdóm sinn jók hann alla ævi og varð um margt manna
lærðastur, er stundir liðu.
Hann fylgdist vel með í sinni grein og hafði þar glögga sýn
yfir stefnur og strauma samtíðarinnar, en öll sagnfræði var
honum mikið yndi, sem föður hans, og í kirkjurétti og kirkju-
lögum bar þekking hans langt frá því venjulega.
í tómstundum, sem raunar voru oftast strjálar og stopular,
gerði séra Friðrik sér títt gaman að tölum og ýmsum hag-
fræðilegum athugunum og útreikningum, eða hann teiknaði hús
og hallir af furðulegri kunnáttu, en penni og stíll léku svo í
höndum hans, að fágætt mátti kallast.
Kirkjubækur hans og starfsskýrslur bera og þess menjar,
svo að þar má oft nærri fremur tala um hrein listaverk en
þurrar skrár. Og öll var embættisfærsla séra Friðriks eftir því,
til mikillar fyrirmyndar, í senn fáguð og skýr, og lýsti raunar
nianninum betur en margt annað, innsta eðli hans og skapgerð-
areinkennum.
Frá því, er séra Friðrik hóf af nýju skólanám, mun hann
hafa stefnt að því ákveðna marki að gerast prestur. Taldi hann,
að þar hafi reynzt þyngst á metum áhrifin úr foreldrahúsum,
og svo þau kynni, er hann fékk á unglingsárunum af skozku
kirkju- og safnaðarlífi, sem hann dáði mjög.
Fór fljótt mikið orð af kennidómi séra Friðriks og snilld í
öllum prestsverkum, en með látlausri fyrirmennsku, lipurð og
glaðværð vann hann hvers manns hug.