Kirkjuritið - 01.04.1959, Blaðsíða 43
KIRKJURITIÐ 185
svipta hann hamingju og hjálpræði. Leikurinn er þýzkur að
uppruna.
Unga fólkið, sem flutti leikinn, gerði það af mikilli þjálfun
og innlifun í boðskapinn, svo að ekki var unnt annað en hríf-
ast með. Ég hafði ekki mikla trú á slíkri túlkun fagnaðarerind-
isins, en þessu unga fólki tókst að tjá boðskapinn svo fallega
og á svo áhrifaríkan hátt, að hann náði tökum á áhorfendum.
Guðsþjónustunni lauk með altarisþjónustu samkvæmt helgi-
siðabók kirkjunnar.
Við guðsþjónustuna söng unglingakór St. Göranskirkju m. a.
verk eftir Bach. Er algengt, að unglingakórar, drengja- eða
stúlknakórar eða blandaðir kórar drengja og stúlkna, starfi við
kirkjur í Stokkhólmi og syngi við hátíðleg tækifæri eða eitt
eða tvö klassisk kirkjutónverk við hámessu. Er það yfirleitt
hrífandi söngur. Auðvelt ætti að vera að þjálfa slíka unglinga-
kóra við kirkjur í Reykjavík og á hinum fjölmennari stöðum
hér á landi. Mundi slíkt án efa glæða áhuga æskufólksins á
kirkjunni og kalla fram hjá því vinarhug til hennar.
Að guðsþjónustu lokinni var sameiginleg tedrykkja í safn-
aðarhúsi St. Göranssafnaðar. Þar vitnuðu nokkrir unglingar um
trú sína og trúarreynslu og blessun þá, sem þeir hefðu af því
haft að lesa Biblíuna sína og tileinka sér Guðs orð.
Annars krefjast ekki kirkjulegu æskulýðsfélögin trúarvitnis-
burðar né neinnar opinberrar játningar af meðlimum sínum.
Hins vegar eru æskulýðsleiðtogarnir í félögunum og stjórn-
endur hinna ýmsu starfshópa vitanlega valdir með það fyrir
augum, að þeir séu reyndir í trúnni.
Á laugardagsmorgun hófst þingið á ný með hámessu í St.
Jakobskirkju. Sú guðsþjónusta er ein hin eftirminnilegasta, sem
óg hefi verið við, sakir hátíðleika og fegurðar. Kirkjan var svo
þéttskipuð fólki á öllum aldri, að fjöldi manns varð að standa
alla messuna, og var naumast hægt að snúa sér við vegna
þrengsla. Á hverjum bekksenda var komið fyrir stjaka með
háu kerti. Var hátíðlegt um að litast, er kveikt hafði verið á
öllum kertunum.
Hámessan fór fram með sama hætti og venjulega, að öðru
leyti en því, að tveir prestar í fullum skrúða þjónuðu fyrir alt-
ari og tveir ungir menn stóðu sinn hvorum megin við altarið,
°g !as annar þeirra pistil dagsins, en hinn guðspjallið. Söng-