Kirkjuritið - 01.04.1959, Blaðsíða 10

152
KIRKJURITIÐ
gleði og sorg. Starfið var svo mikið, að hann vissi, að það var
honum sjálfum langt um megn. En hann lærði það á vegferð
sinni að hætta að treysta sjálfum sér, en treysta í þess stað
Guði. í bænarhug gekk hann að sínu mikla starfi:
Vísa mér vegu þína, Drottinn,
kenn mér stigu þína.
Lát mig ganga í sannleika þínum og kenn mér,
því að þú ert Guð hjálpræðis míns.
Hann var félagsmaður góður og vel fallinn til kirkjulegrar
forystu, mikils virtur, ágætlega lærður í kirkjulögum, ritfær
hið bezta, prýðilega máli farinn og gæddur fagurri söngrödd.
Voru honum falin ýmiss konar trúnaðarstörf, einkum kirkjuleg,
m. a. af Prestafélagi íslands.
Þegar á 1. prestsskaparári hér var hann kjörinn í stjórn
Prestafélags Hólastiftis, og frá 1937 var hann formaður þess
við góðan orðstír. Sama ár var hann einnig kosinn vígslubiskup
í Hólastifti hinu forna og vígður biskupsvígslu að Hólum af
Jóni biskupi Helgasyni. Vígslustund hans hinn fagra síðsumar-
dag fyrir altari Dómkirkjunnar er mér heilög og ógleymanleg.
Jón biskup minntist Friðriks af Saxlandi, fyrsta biskupsins, er
stigið hefði fæti á íslenzka grund, svo að kunnugt væri, og tal-
inn hefði verið postullegastur í anda og athæfi allra þeirra
manna, er hér boðuðu kristni. Kvaðst hann einnig vænta nafna
hans góðs vitnisburðar að leiðarlokum.
Fáum árum síðar kusu embættisbræður séra Friðriks hann
að prófasti í Eyjafjarðarprófastsdæmi, og vann hann prófasts-
störfin með sömu trúmennsku sem önnur störf sín, hollur vin-
ur og ráðgjafi prestanna. Haun naut óskoraðs trausts þeirra
og ástsældar, í héraði, á Norðurlandi, já, um land allt.
vn.
Ég gat þess, hve prestsstarf séra Friðriks hefði verið mikið
hér í þessu fjölmenna prestakalli. Það var svo alla tíð, enda
þótt dugmikill og áhugasamur prestur bættist við til þjónust-
unnar. Ég hygg, að engum sé fyllilega ljóst, hve stórt það verk-
efni er, nema sjálfur reyni. Þessu mikla starfi gegndi séra Frið-
rik um fjölda ára, svo að hvergi sveif, og er það afreksmann-
anna einna. Daginn, sem hann kvaddi þennan heim, var ég á