Kirkjuritið - 01.04.1959, Blaðsíða 20

162
KIRKJURITIÐ
Óleyst verkefni.
Enn get ég ekki látið undir höfuð leggjast, að minna á í sam-
bandi við fermingar, hve kirkjuhugtakið virðist óljóst í hugum
íslendinga, einkum í mesta þéttbýlinu. Sú vitund, að kirkjan sé
almennt félag, sem nær um víða veröld, vakir ekki hversdags-
lega fyrir fjöldanum. Ég verð alltaf sannfærðari um það, að
ein meginorsök þessa er sú, að vér prestarnir höfum mikinn
hluta þessarar aldar fallið frá þeirri kröfu, að fermingarbörn
kynnu öll, — sem lært geta á annað borð, — ákveðin megin-
atriði kristilegrar trúar og siðgæðis.
Vér kennum þetta vitanlega meira og minna allir, en það
vantar hér á, að vér fylgjum skilyrðislaust, — eins og unnt er, —
vissum lágmarkskröfum. Vér mættum þó muna, að það var
beinlínis stofnað til fermingarinnar á þessum grundvelli. Á
eftirlitsferð sinni þótti Ludvig Harboe á sínum tíma vankunn-
átta almennings i kristilegum fræðum svo mikil, sakir hirðu-
leysis prestanna, að fermingarfræðslan var lögleidd. Oss er
ekki nóg að halda siðnum, ef vér glötum innihaldinu, slökum
svo á kunnáttukröfunum, að raunverulega er misst af mark-
miðinu.
Hér þýðir ekkert að segja, að hver prestur hafi frjálsar
hendur til að gera svo vel sem hann vill. Vér verðum einmitt,
prestarnir, að hafa samstöðu og samstarf í þessu máli, —
ákveðnar skyldur. Sú ringulreið, sem nú ríkir, hefir leitt í
háskalegar ógöngur.
Hungur.
Meira en helmingur mannkynsins fær aldrei fylli sína dags
daglega, og á þessu kvöldi leita ótaldar milljónir svangar á náð-
ir svefnsins. Vér eigum áreiðanlega bágt með að trúa þessu,
hvað þá gjöra oss þess fulla grein. Sjón er jafnan sögu ríkari.
Svo var um Lindbergh ofursta, er hann flaug til Kína fyrir all-
mörgum árum og múgur manns réðst að flugvél hans og beit
í vængina af kvalafullu hungri. Hann kvað sér hafa boðið við
veizlumat á eftir. En ekki þarf til Austurlanda að fara til að
sjá soltið fólk. Talið er, að 45—50 milljónir manna í Evrópu
hafi misst eignir sínar og átthaga síðan 1914, og um tvær
milljónir Þjóðverja orðið flóttamenn frá því 1945, svo að ekki sé
annað nefnt. Ferðafólk, sem fór í fyrra til Napóli, sagði frá