Kirkjuritið - 01.04.1959, Blaðsíða 46

188
KIRKJUHITIÐ
viðtöl fara fram og nokkrar persónur koma við sögu, og lásu
til skiptis, og orð Jesú lásu allir í kór. Auðséð var, að ungling-
arnir höfðu mikla ánægju af þessu starfi.
Seinni hluta laugardagsins var gefið hlé til að skoða hið
undurfagra umhverfi. Þarna er engin byggð. „Náttúran talar
þar ein við sjálfa sig.“ Þéttur skógur er að baki hallarinnar,
en í austri opnast lygn og blátær vík með skógivöxnum töng-
um til beggja hliða. Síðdegissólin stafaði geislum sínum á vatn
og skóg. Mér komu í hug orð Steingríms: „Hér andar Guðs
blær.“
Um kvöldið voru allir inni, enda var nú komin súld. Þá
skemmtu menn sér við söng. Sænskt æskufólk syngur mikið,
hefir ágætar raddir og virðist vel þjálfað. Sungin voru alls
konar lög, þjóðlög og gamansöngvar. Fjörið var mikið, og voru
allir farnir að rugga sér í sætum. Ungur prestur, Lars Oluf
Hirrsch, stiftadjunkt, stjórnaði söngnum af miklu lífsfjöri. Er
hann, þótt ungur sé, kunnur æskulýðsleiðtogi í Stokkhólmi.
Þarna var lifað eftir reglunni: „Bezt er að hætta hverjum
leik, þá hæst hann fer.“ Pastor Hirrsch tilkynnti nú, að tími
væri kominn til að lesa kvöldbænina og ganga til náða. Sett
var upp altari í samkomusalnum og kveikt á kertum. Pastor
Hirrsch skrýddist messuskrúða, kraup við altarið og las kvöld-
bænina. Unga fólkið, sem mínútu áður hafði verið fullt gáska,
hneigði nú höfuð sín til bæna. Sungin voru kvöldvers. Síðan
gengu allir til hvíldar. Fyrirhafnarlaust virtist vera að stjórna
þessum stóra hóp. Þingfulltrúar voru þó um 115 talsins, auk
þeirra allmargir áheyrnarfulltrúar og gestir og 15 prestar. Hér
ríkti eining og samhugur. Hver gekk til síns herbergis. Húsa-
kynni eru mjög góð. Húsgögn gamaldags og skemmtileg, hvít-
máluð, bæði rúm, borð og stólar. Við áttum góða nótt á þess-
um fagra og friðsæla stað. Blær hreinleikans andaði úti og inni.
Sunnudagsmorguninn söfnuðust allir í samkomusalinn til
morgunbæna. Síðan fengu menn sér morgunskattinn. Úti biðu
vagnarnir, því að nú átti að aka til næstu kirkju, Boo-kirkju.
og hlýða hámessu. Þar átti að fara fram altarisganga. Boo-
kirkja er tiltölulega ný kirkja, vígð 1923. Safnaðarsalur er í
kjallara kirkjunnar. Múgur og margmenni var við kirkju, auk
þingfólksins. Messan var hrífandi. Við útdeilingu þjónuðu 4
prestar, og veitti ekki af. Ég hefi aldrei séð slíkan skara ganga