Kirkjuritið - 01.12.1967, Side 3

Séra Bii-gi?- Snæbjörnsson:
Jólahugvekja
„Velkomin vertu,
vetrarperlan fríð,
síblessuð sértu,
signuð jólatíð,
Guðs frá gæzku hendi
gulli dýrra linoss.
Þökk sé þeim, er sendi
þig, svo gleðjir oss.
Þú oss friðar boðskap ber,
birtir grið og náð oss tér,
læknar sviða, sárt er sker,
súta léttir kross.“
Hér er áreiðanlega mælt fyrir munn fjöldans. Er þetta ekki
’.láning á því, sem þér býr í brjósti, lesandi góður? Hefur það
ekki veitl þér gleði að hlakka enn einu sinni einlæglega til
eins og barn? Hefur það ekki látið tímann fljúga áfram, að
Kirfa að nota liverja stund m. a. til að fegra og prýða um-
hverfis þig á lieimili þínu, og í viðleitni þinni, að gleðja aðra
a binni þráðu bátíð? Hefur það ekki borið birtu inn í þitt
eigið líf, þína eigin sál?
Ég vona að svo sé, og að þú gerir þér það vel 1 jóst, að jólin
e,'u þannig mikil guðsgjöf, og þér skylt að þakka þeim er
sendi.
Hitt er svo annað mál livort jólagleði þín er varanleg og
s°nn. Það er svo mörg gleðilindin bér í lieimi, sem annað
bvort frýs eða þornar upp áður en varir. Er þín sístreymandi?
br hún ])ér orkuuppspretta í erfiðleikum og raunum og afl-
Kjnli í viðleitni þinni lil þess að bæta úr breizkleika þínum
°g sigrast á freistingum, sem sífellt verða á vegi þínum? Það
^er eftir því livort jólagleði þín grundvallast á samfélaginu
28