Kirkjuritið - 01.01.1969, Blaðsíða 10

4
KIUKJUItlTIÐ
trúar, langar mig til að lmgleiða hvort þessi skoðun á sér
nokkur ítök eða gildi í hugum manna nú á dögum.
Leiðindunum og örvæntingunni, sem ríkti á hnignunarskeiði
rómverskrar menningar fylgdi óhjákvæmileg lausung í sið-
ferðilegu tilliti. Einnig lineigð til rangsnúins ofheldis, kynæði
og eiturlyfjaórar. Þá vakti þessi kristna lífsskoðun nýtt vonar-
ljós, nýjan lifsfögnuð sakir þjónustunnar í þágu eins og alls,
þar á meðal þrælanna, þeirra jafnvel fyrst og fremst. En hefur
liún nokkiið upp á að bjóða á okkar tímum, sem svipar svo
óliugnanlega mikið til hinna fyrrnefndu? Það er spumingin,
sem brýzt um í huga mínum. En ég get að sjálfsögðu ekki svar-
að henni eins og Páll og postularnir gerðu. Þeir voru í farar-
broddi, við rekum lestina.
Ég er tuttugustu aldar harn eins og þið, sírýninn og hold-
lega sinnaður. Einkennilega blendinn. 1 aðra röndina ofsa-
trúaður á vissa liluti eins og vísindi og auglýsingar. (Ef þér
kynnuð að renna augunum yfir auglýsingarnar í litmynda-
fylgiritunum, myndi þar blasa við yður vottur meiri trúgirni
en nokkur töframaður í Afríku getur fagnað). 1 liina röndina
erum vér svo brjálæðislega efagjarnir, að ólæsir skóladrengir
og hálfbakaðir háskólastúdentar blása með fyrirlitningu á
ályktanir, sem mestu hugsuðir og göfugustu andans menn
menningar vorrar — eins og Pascal og Tolstoy — töldu sjálf-
gefnar. Þetta er vandi vorrar aldar. Lát mig því í sönnum
tuttugustu aldar stíl bvrja á neikvæðu hliðinni og nefna það
sem ég tel óhjákvæmilega dauðadæmt og fjarstætt varðandi
lífshætti vora.
Hvernig getur nokkur, nema þá stöku já - [irestar, deildar-
forseti við Kingháskóla, eða ungverskur liagfræðingur, trúað
því í fullri alvöru, að það leiði til varanlegrar farsældar
mannkynsins, ef vér höldum fram eins og nú horfir: framleið-
um meira og eyðum meiru og meiru árlega með tilstilli sí
æðislegri áróðurs fjölmiðlunartækjanna, en liorfum sam-
tímis upp á, að sívaxandi liluti mannkynsins verði hungraðri
og hungraðri, og húi við allsleysi. Og vér verðum æ máttugri
að því er varðar tæki til að mala oss og jörðina mjölinu
smærra, samtímis því, að vér erum meira og meira á nálum
vegna alheims kjarnorkustyrjaldar. Komumst æ hraðar og