Kirkjuritið - 01.01.1969, Qupperneq 36

30
KIKKJUIllTIÐ
því að flytja iim fagmenn í öllum greinum og það tekur (lrjiig-
an skerf af okkar alltof litla gjaldeyri. Þriðji erfiðleikinn er
sá, að fjármagnsskorturinn neyðir okkur til að taka sífelld
lán gegn vöxtmn erlendis og það er enn erfiðara af því að við
neyðumst oft til að nota hið erlenda lánsfé til að bæta úr al-
mennum lífsnauðsynjum þjóðarinnar, í stað þess að verja því
til fyrirtækja, sem fljótt skila arði. Fjórði erfiðleikinn er sá,
að okkur er ráðlagt að slaka á gjaldeyriseftirliti til að fá erlent
fjármagn inn í landið. Hins vegar koma erlend fyrirtæki oft
inn í landið næstum tómhent. Þar geta þau sett á stofn arð-
bær fyrirtæki að mestu leyti með yfirdráttarviðskiptum við
hanka, sem reknir eru með erlendu fjármagni. Þannig geta
þau grætt stórar uppliæðir á okkar rýru auðlindum. Fyrst
greiða þau lán sín og síðan senda þau gróða sinn til þeirra
þróuðu landa, sem þau koma frá, og skilja okkur eftir enn
fátækari. Þessi erlendu fyrirtæki mennta ekki okkar fólk í
iðngreinum sínum og markmið þeirra virðist vera að skilja
okkur eftir sem minnst verðmæti. Þannig erum við lijá flestum
erlendum fyrirtækjum eins og veiðivatn, þar sem liið litla fjár-
magn, er þeir konm með, verður ekki annað en beita á öngli
þeirra. Þetta er liin nýja nýlendustefna.
Hann benti á að svipuð útkoma væri á bankaviðskiptunum
við erlend ríki. Tahli hann því vonlaust að þróunarlöndin
gætu nokkurn tíma náð sér upp með því að reka iðnað „á
venjulegan liátt“, eins og kallað er á Vesturlöndum. Það við-
skiptaform, sem þróaðar þjóðir geta liaft gott af lientaði ekki
hinum örfátæku þróunarþjóðum. Þannig er þeiin, sem þegar
eiga, gefið meira og frá liinum fátæku er tekið af lágmarks
nauðsynjum þeirra til að borga liinum ríku. Þetta er óheilla-
vænlegt fyrir efnahagsþróun tveggja þriðju hluta mannkynsins.
Hann taldi að fjármálakerfi nútímans gæti ekki leitt til ann-
ars en vaxandi fátæktar þróunarlandanna og aukinnar auð-
myndunar hinna. Þessi þróun útilokar að friður og öryggi geti
haldizt í heiminum sagði liann. Eina leiðin er því sú, að skipu-
leggja frá grunni nýtt viðskiptakerfi með hag allra þjóða
fyrir augum. Það verður að grundvallast á pólitískum góð-
vilja og siðferðilegu réttlæti, sem virðir mannréttindi öllum
til handa. Hann rökstuddi mál sitt með mörgum dæmum og
lauk máli sínu með þessum orðum: Vér, þjóðir heimsins, ríkis-