Kirkjuritið - 01.01.1969, Blaðsíða 50

44
KIRKJURITID
um að hinum inegin einhvern tíma
síðar mun náttúran hafa gætt ykkur
skilningarvitum þeim, er þið' getið
greinl Jiað með, er mest liggur
ykkur nú á lijarta, og þó að þá
komi nýjar hvatir, þá munuð þið
þó alltaf verða sælli, eftir því
sem þið getið orðið varari við uin-
heiminn í mörgum myndum.“
Einstaka sinnum fellir Jóhann
mál sitt í stuðla og eitt hréfið er
allt í ljóðum, en það skrifar liann
í tilefni af harnamissi hróður síns
og lýkur því svo:
„En vinur, nú trúi ég og treysti því,
að til sé sú vera eða kraftur á hæðum,
er styrki okkur, duftkornin, stormunum í
og stríðið og sorgirnar hlamli með gæðum,
og þegar vér biðjum, þá þokumst vér nær
og þess vegna vex okkur kraftur í æðum,
en biðjum vér altlrei, þá herumst vér fjær.
Blessi þig vinur minn, faðir á hæðum.“
Manni þvkir vænt um kverið að lestri loknum.
Dante Alighieri:
TÓLF KVIÐUR ÚR
GLEÐILEIKNUM GUÐDÓMLEGA
(La Divina Commedia)
GuSmundur Böhvarsson íslenzkaiH.
Myndir eftir Sandro Bolticelli.
Bókaútgáfa Menningarsjófis 1968
Það er ærið frásagnarvert og gleði-
legt að íslenzkur bóndi, (sem er
virðingarheiti í mínum huga), skuli
verða til að glíma við Dante og
þýða hluta hins „ódauðlega“ lista-
verks hans á íslenzku með þess
eigin braghætti. Dante var ítalskur,
fæddur 1265 en dó í Ravenna 1321.
Gat hann sér mikla frægð í lifanda
lifi, sem var mjög stormasamt sakir
horgarastyrjaldar, sem þá geisaði í
átthögum hans og hann flæktist í.
Og fram á þennan dag er hann tal-
inn með alfremstu höfuðskáldum.
Efni leiksins er lýsing höfundar
á því, er liomiin auðnaðist það
undur að kanna þá þrjá höfuð-
heinia, sem menn töldu í þann tíð
vera handan dauðans. Fer hann
fyrsl í fylgd Virgils, fornskáldsins
mikla, um Víti og Hreinsunareld-
inn. En síðast leiðir Beatrice hann
um Paradís.
Virgill var það skáld, sem Dante
dáði mest og Beatrice konan, sem
hann unni og dáði frá harnæsku,
auðnaðisl ekki að njóta, en gerði
liann að því skáldi, sem hann var,
og hóf hann þannig á tind frægðar-
innar.
Efni þessa meistaraverks verður
ekki rakið hér, enda satt hezt að
segja er það svo viðamikið af alls
konar hugmyndum og svo ótal
margir leiddir fram á sviðið, að
enginn nýtur þess fyllilega án mik-
illa hjálpargagna. Seint yrðu þær
liækur taldar sem um það liafa
verið ritaðar fyrr og siðar, hæði til
útskýringar á trúarlærdómnum, sem
að haki þess liggja og til kynning-
ar á mönnunum, sem Dante kveðst
liafa horið kennsl á, á ferð sinni. Er
liann ófeiminn við að geta þess að
jafnvel páfar fyrirfundust í Víti,
en margur lítt eða ekki þekktur i
Paradís. Ein af nýjustu hókunum
um þetta efni er Frán Helvetet till
Paradiset, sem Olof Lagercrantz