Kirkjuritið - 20.07.1969, Blaðsíða 4

KIRKJURITIÐ
290
orði sannleikans, sem vér játum og boðum. Mannfélagið er
annað í dag en í gær. En Jesús Kristur er liinn sami í gær og
í dag og um aldur. Hann er frelsari geimfarans og pophetj'
unnar engu síður en lama mannsins og gleðikonunnar í forn-
öld.
Þau þjóðfélög nútímans, sem vér erum í námunda við, vort
eigið með talið, liafa gengizt undir örar breytingar. Þær bafa
valdið því m. a., að staða kirkjunnar befur breytzt. Um þa^
tjóir ekki að fást eða sakast. Það er ekki aunað en kölkun
að borfa með nagandi söknuði um öxl til þeirrar stöðu, se®
klerklegur embættismaður liins íslenzka bændaþjóðfélags skip-
aði fyrir 50—70 árum, eða sýta um það, þótt kynslóð sjón-
varpsins sé ekki eins þolgóð að lilusta á ræður og sú, sem bafði
varla lieyrt í skilvindu, livað þá flóknari maskínum. Það hefnr
víst alltaf verið með nokkrum hætti erfitt að verða roskmn-
Það er e. t. v. ennþá erfiðara fyrir mína kynslóð en aðrar. En
það er sjúkdómur, hvort sem hann stafar af elli eða öðru,
telja kirkjuna og hennar framtíð vonlausa vegna þess eins, £>ð
allt virðist ólíkt því, sem var í fyrri daga.
Kirkjan má vissulega gæta sín, að hana dagi ckki uppi,
hún verði ekki viðskila við lífið vegna þess að félagsleg forin
og mannfélagshættir, sem bún liafði búið um sig í, skolast burt
í tímans rás eða af því að hún er flækt eins og Jiorskur í nel1
í viðliorfum og málefnastöðu, sem tilbeyra borfinni öld. 0»
ekki liefði kirkjan lifað í 20 aldir, ef lnin hefði ekki liaft innii
orku til þess að aðlaga sig sundurleitustu aðstæðum. Það mun
liúii megna einnig nú. Það er mér ekkert efamál. Stundum cl
talað um dynamíska hugsun og viðbrögð. Þá tala menn ma|
Nýja testamentisins án Jiess að vita Jiað. Þar er vitnað um þa
orku, sem gerir alla liluti nýja, dynamis tou Jieou, dynamis ei=
soterían, kraft Guðs, kraft lians til hjálpræðis. Sá kraftur her-
tekur liverja bugsun til lilýðni við Krist, segir Nýja testa-
mentið. Hann gerir Jiað þegar liann er virkur, líka liugsuU
atómaldar. Þetta sprengiefni, þetta dynamit, er í vörzlu kirkj"
unnar. Og Jiað er ekki til þess uppfundið að sundra °r
splundra. Það er heilimagn lífsins, lækning skaparans, frelsai'
ans.
Eu sú spurning er ekki ástæðulaus, liún er alvarlegs eðh'
og tímabær, ef hún er rétt upp tekin, livernig mannfélag nu"