Kirkjuritið - 20.07.1969, Side 34

320
KIRKJUBITIÐ
líkamanum, þessu furðulega fyrirbæri, að veröldin sjálf skynjfr
sig í sínu innra borði og sú skynjun eykur næmleika og vekur
fórnarvilja. 3) OrSiS, Logos bin volduga liugsun sem er frani-
andi, alltaf liafnar, alltaf andmælir, til þess að ekki skapizt
stöðnun, lieldur stöðugt sé sótt á brattann. Áður var sagt: „Ég
hugsa, þess vegna er ég til“. Það er rangt, segja liinir róttæku
guðfræðingar, en taka undir fullyrðingu Jean Paul Sartre:
„Ég er ekki slíkur sem mér er ætlað að verða, ég er rauiiveru-
lega ekki, einmitt þess vegna liugsa ég“. — Þetta róttæka við-
liorf í guðfræði mótmælenda befur vakið á sér sérstaklega at-
liygb í Bandaríkjunum og má jafnvel komast svo að orði, að
það sé í raun og veru bandarískt fyrirbæri, enda uppliafsmenn-
irnir bandarískir og ber túlkunin að ýmsu leyti einkeniu
þeirrar voldugu og sérstæðu þjóðar, sem byggir Bandaríkin-
Á Bretlandi hefur þessa viðhorfs í guðfræði mótmælenda
eiimig gætt en minna á meginlaudi Evrópu.
III.
Róttæka guSfrœSin.
Ég mun þá í síðasta þætti þessarar greinar gera liinni róltæku
guðfræði mótmælenda fyllri skil, liinu síðasta liinna fjögurra
viðliorfa. Ekki er ástæðan sú að ég telji það sjálfur merkast
og atliyglisverðast. Mínar eigin guðfræðiskoðanir hafa fyrst og
fremst mótazt af binu fyrra frjálslynda viðliorfi, sem eS
greindi frá. Hin er ástæðan lil að ég vík að liinni róttæku
skoðun, að liún liefur minnst verið kynnt liér á landi og þa
ekki síður af því, að um hana hefur staðið einna mestur styr
bin síðari ár. Hefur róttæk guðfræði mótmælenda af þeim
sökum meðal annars verið sérstaklega í sviðsljósinu.
Það er sameiginlegt öllum hinum róltæku guðfræðinguiu
mótmælenda, að þeir beina atbyglinni einkuin og sér í b'81
að guðshugtakinu. Þeir álíta að guðsliugtakið liafi liorfið 1
skugga annarra viðfangsefna guðfræðinnar og það svo mjög að
vanzi sé að. — Hér þarf að verða breyting á. Kristnir menn og
reyndar allir trúaðir menn þurfa að hrökkva við og gera ser
ljóst livað af Guði er orðið. Hvar er sá Guð, sem enginn lætur
svo lítið að liugsa um og gera sér nokkra grein fyrir, sem talinu
er alfullkominn, almáttugur og algóður, en enginn liefur svo