Kirkjuritið - 01.03.1970, Blaðsíða 7

RIRKJURITIÐ
101
1 'f 1
i)ar sem ég í eigin mætti lief misst marks, en ég sé í Ijósi
Pess boðskapar ljós vonarinnar „sem lýsir mér um dimman
I _ ;>ó Drottins náðarstól,“ og þar sem við sitjum nú hér á
a-8ætinu eða öllu heldur stöndum ferðbúnir, langar mig að
eiuta enn á eina mynd úr myndasafni páskanna fyrstu, en í
■ Móse. 12, 11. segir: „Og þannig skuluð þér neyta þess: Þér
U v,ð vera girtir um lendar yðar, liafa skó á fótum og staf í
'öndum; þér skuluð eta það í flýti; það eru páskar Guðs?“
iÓ erum ferðbúnir, ekkert að vanbúnaði — en, Sigurður,
! f 11)11 Við það, þegar blásið verður til brottfarar til liins fyrir-
beitna lands?“
ð sania augnabliki og orðinu er sleppt, kveður við rödd í
‘talaranum: „Góðir farþegar, gjörið svo vel og gangiö um
101 ð í flugvélina til Sólarlanda. Góða ferð.“
’ð Sigurður horfum livor á annan og hros leikur um
andlit okkar er við tökumst í hendur og ég þakka fyrir kaffið,
11 Sigurður segir: „Jón, ferðin í Ijósi fyrirheits og vonar er
111 • Og ég segi í lijarta mér: „Amen, svo sé það Drottinn.“
<bXslittaíi-Td- ”A!U í einu brá svo við, að mér fannst að Jiessi vinur
£ ’ e’ J«ú), sem sálmurinn nefndi, stæði hjá mér, og nú væri öllu óhætt.
*niiiullann að °S hann væri megnugur að greiða úr öllum vandræðum
llPp l‘" í*að Sre'P mig sterk öryggistilfinning, og ósegjanleg gleði rann
tlpp j. Ilier- Hann var mér svo lifandi og persónulegur, að söngurinn var
Jj . ra bví eiginlega samtal við hann. Þá bað ég ineð sjálfum mér og var
'( v>ss um að bænin væri heyrð.“
Séra Frifírik FriSriksson: Undirbúningsárin I bls. J55.
á flkiirzyrl