Kirkjuritið - 01.03.1970, Blaðsíða 49

K.IRKJURI’riÐ
l‘a nasawur, en lielztil mikill frjáls-
Hgjumaður að sumra dómi. Varð
1 að standa fyrir máli sínu á
^^'kjujjingi áður en lauk. En stóð
■uestu af sér storminn, hvarf
fa"u ftá embætti og lagði stund á
/^ðistörf síðasta árið. Hann fórst
5 rra £ pílagrímsför til landsins
ga- Ihll hans hilaði í eyðimörk.
y ona, er nteð honum var, komst
U1 ^ U11 Ie*k lil manna. Sagði hún
j. lskups, en komið var að honum
,,U!ln* ^a^i hann hrapað fram
df Wettum.
so^ Varð fyrir Þeim harmi að
ejtnur ilans Jim varð fanginn af
f,.|Ur f fj|lm og fyrirfór sér þann 4.
)ruar 1966 á lióteli í New York,
®lns tvítugur að aldri.
atlj ° seBlr fra aðdraganda þessa
i e", °8 þeim „kynjum“ er fóru
aJolfar hans. Fullyrðir Pike að
n ""UU efllr lát Jitns hafi ýmiss
astUt"e"gafyrirbrigði“ teicist alf ger'
i ’ , bi eingöngu í návist föður-
aðr' ,i,iur Peira fólks. Bækur og
1(. r liutir fluttust til á óskiljan-
Inúr ynnst Uln berbergið, sem
Qat |'?ru i> eða jafnvel lengra að.
ingn a'iri,1n ekki fundið aðra skýr-
eit þe *k ega a þessum fyrirhærum
jl’ sonurinn vildi sanna hon-
se„i. ,sitt 1 annarri tilveru. Síðan
funjJ111^*® fl'á setum Pike á iniðils-
sögl, Ul °g koma þar all margir við
UIU þ]C ajaðhæfir að ekki hafi verið
r®3a * kl"gu af hálfu miðlanna að
að tr'’ °g, ba,>n ekki sjálfur fús til
'iÉgU | , )eil"' Segir m. a.:
raunar ?, 1)æifi persónulegar og
vora ?lri astæiIur til þess að
f>leklc' ^ " VeriI* Segn því að láta
‘0rtrvL®>..Að vísu er ég ekki
gglnn að eðlisfari, enda þótt
143
ég sé lögfræðingur að menntun.
Eigi að síður gerði ég mér allt far
um að rannsaka alla möguleika á
svikum í þessutn málum, og ekki
aðeins vegna þess hvað fyrirbærin
voru einstök og óvenjuleg, heldur
verð ég að viðurkenna, að ég var
einn þeirra mörgu, sem hafa illan
bifur á miðlum yfirleitt og grunaði
þá um græzku. En mér hefur lærzt
það, hæði sem lögfræðingur og
prestur, að bregða mönnum ekki
um svik alveg að ástæðulausu.“
Og bókarlokin eru þessi:
„Þar sem skilningur okkar og
þekking á sálrænni reynslu er enu-
þá ófullkominn og harla takmark-
aður á öllum þessum dulrænu svið-
um, og með tilliti til þess, sem ég
hef skýrt frá í þessari bók, verður
niðurstaðan þessi, ef þú, lesandi
góður leggur fyrir mig þær sam-
vizkuspurningar, sem ég hef þrá-
faldlega verið spurður undanfarin
ár.
„Trúir þú á framhald persónulegt
lífs eftir líkamsdauðann? Trúir þú
því, að þú hafir náð að komast í
beint samband við látinn sonþiun?“
Þá mun ég segja:
„Þar sem þú spyrð um, livort ég
trúi þessu, en ekki hvort ég veil
það með fullkominiii vissu, Jiá
svara ég hiklaust:
Já! Eg trúi því.“
Þetta finnst mér hófsamlega og
skynsamlega sagt.
Ég hef aldrei koinið á iniðilsfund
og get því ekkert dæmt um Jiau
fyrirbrigði, er þar gerast. En mér
finnst það enginn sálarháski að lesa
liækur sem þessa. Nema Jiá fyrir
Jiá, sem alls ekki trúa á upprisu
Krists og líf eftir dauðann.