Kirkjuritið - 01.03.1970, Blaðsíða 49

Kirkjuritið - 01.03.1970, Blaðsíða 49
K.IRKJURI’riÐ l‘a nasawur, en lielztil mikill frjáls- Hgjumaður að sumra dómi. Varð 1 að standa fyrir máli sínu á ^^'kjujjingi áður en lauk. En stóð ■uestu af sér storminn, hvarf fa"u ftá embætti og lagði stund á /^ðistörf síðasta árið. Hann fórst 5 rra £ pílagrímsför til landsins ga- Ihll hans hilaði í eyðimörk. y ona, er nteð honum var, komst U1 ^ U11 Ie*k lil manna. Sagði hún j. lskups, en komið var að honum ,,U!ln* ^a^i hann hrapað fram df Wettum. so^ Varð fyrir Þeim harmi að ejtnur ilans Jim varð fanginn af f,.|Ur f fj|lm og fyrirfór sér þann 4. )ruar 1966 á lióteli í New York, ®lns tvítugur að aldri. atlj ° seBlr fra aðdraganda þessa i e", °8 þeim „kynjum“ er fóru aJolfar hans. Fullyrðir Pike að n ""UU efllr lát Jitns hafi ýmiss astUt"e"gafyrirbrigði“ teicist alf ger' i ’ , bi eingöngu í návist föður- aðr' ,i,iur Peira fólks. Bækur og 1(. r liutir fluttust til á óskiljan- Inúr ynnst Uln berbergið, sem Qat |'?ru i> eða jafnvel lengra að. ingn a'iri,1n ekki fundið aðra skýr- eit þe *k ega a þessum fyrirhærum jl’ sonurinn vildi sanna hon- se„i. ,sitt 1 annarri tilveru. Síðan funjJ111^*® fl'á setum Pike á iniðils- sögl, Ul °g koma þar all margir við UIU þ]C ajaðhæfir að ekki hafi verið r®3a * kl"gu af hálfu miðlanna að að tr'’ °g, ba,>n ekki sjálfur fús til 'iÉgU | , )eil"' Segir m. a.: raunar ?, 1)æifi persónulegar og vora ?lri astæiIur til þess að f>leklc' ^ " VeriI* Segn því að láta ‘0rtrvL®>..Að vísu er ég ekki gglnn að eðlisfari, enda þótt 143 ég sé lögfræðingur að menntun. Eigi að síður gerði ég mér allt far um að rannsaka alla möguleika á svikum í þessutn málum, og ekki aðeins vegna þess hvað fyrirbærin voru einstök og óvenjuleg, heldur verð ég að viðurkenna, að ég var einn þeirra mörgu, sem hafa illan bifur á miðlum yfirleitt og grunaði þá um græzku. En mér hefur lærzt það, hæði sem lögfræðingur og prestur, að bregða mönnum ekki um svik alveg að ástæðulausu.“ Og bókarlokin eru þessi: „Þar sem skilningur okkar og þekking á sálrænni reynslu er enu- þá ófullkominn og harla takmark- aður á öllum þessum dulrænu svið- um, og með tilliti til þess, sem ég hef skýrt frá í þessari bók, verður niðurstaðan þessi, ef þú, lesandi góður leggur fyrir mig þær sam- vizkuspurningar, sem ég hef þrá- faldlega verið spurður undanfarin ár. „Trúir þú á framhald persónulegt lífs eftir líkamsdauðann? Trúir þú því, að þú hafir náð að komast í beint samband við látinn sonþiun?“ Þá mun ég segja: „Þar sem þú spyrð um, livort ég trúi þessu, en ekki hvort ég veil það með fullkominiii vissu, Jiá svara ég hiklaust: Já! Eg trúi því.“ Þetta finnst mér hófsamlega og skynsamlega sagt. Ég hef aldrei koinið á iniðilsfund og get því ekkert dæmt um Jiau fyrirbrigði, er þar gerast. En mér finnst það enginn sálarháski að lesa liækur sem þessa. Nema Jiá fyrir Jiá, sem alls ekki trúa á upprisu Krists og líf eftir dauðann.

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.