Kirkjuritið - 01.03.1970, Blaðsíða 25

KIRKJUItlTIÐ
119
Uni þetta er <leilt með allar klær úti.
• • • Ef við metum þetta ástand sem tákn í víðtækara sam-
nengi,
er ef til vill næsta skiljanlegt að liinn „liversdagslegi“
lstamaður hljóti öðru hverj u að spyrja sjálfan sig, hvert skuli
'|l°fna. Hann hrærist að staðaldri í andrúmslofti, sem lætur
j °tta á sér skilja: Ef þú ert ekki með okkur, ertu á móti okkur.
annski hefur þetta verið svona á öllum tímum, en því meira
®ei? turninn hallast, því meira sem jörðin liristist og skelfur,
1 nieira ágerist óöryggistilfinning. Álengdar standa svo við-
endurnir, listneytendurnir, lesendurnir og þeir bjargast
^k gegnum alla ringulreiðina, ef svo ber undir — en þama
efu stjórnmálamennirnir líka, valdamennirnir, allir þeir sem
e'^a skilja, eiga að lesa, lifa og reyna, til þess að skilja þó
1 vaeri nema brot af þeirri ábyrgð sem þeir liafa gagnvart
t1'1 lýðræði, sem við höfum skapað. Og livað segja stjórnmála-
tttennirnir?
^ dæma skal eftir því tungutaki, sem beitt er á þingum
seSja þeir ekkert.
jg' ‘ • get ekki mælt með neinum hrossalækningum né boð-
^ llPp á lausn. Sé maður svartsýnismaður verður að ganga út
a Því, að fjarlægðin -— eða til að nota tízkuorð, framandleik-
eykst dag frá degi. Talað hefur verið um glundroðaskeið,
annski væri sönnu nær að tala um hrörnunarskeið. Ætti
.a llr að óska sér einhvers, lilyti það að vera meiri lireen-
rétt 1\Wlinni þvermóðska, stirfni, minni skákun í skjóli eigin
g
’tfp'ni dylst einlægni og djarfleiki þessa merka ritliöfundar
S Öngun ]lang tj] ag v;sa veginn.
ra^" hann virðist ekki enn liafa fundið hann. Þótt yfirskrift
nnnar sé: „Án listar bíður okkar tortíming“, vantar botninn
jlgreingu frelsandi og lífgandi listar.
,,st,,r gefur hins vegar skýr svör um sinn veg.
§\*- S,ÍÍptÍ nres/a og hesta
j,,jj_'.nni11 fvrir síðustu jól gaf Bókaforlag Odds Björnsonar út
• °g sérstætt rit er nefnist: Ætthók oa saga íslcnzka hests-
lns * 20. öld.