Kirkjuritið - 01.03.1970, Blaðsíða 28

Só.ra Þorbergur Kristjúnsson:
Til hvers sækja menn kirkju?
„Tveir menn gengu upp í helgidóminn til að biðjast fyrir •
Svo liefst alkunn saga.
Þér, sem þessar línur lesið gangið ef til vill reglulega upP
í lielgidóminn, — eða a. m. k. endrum og eins, — en til livers-
Já, til Iivers fara menn í kirkju yfirleitt?
Til þ ess að heyra kirkjukórinn syngja sálma og prestin"
flytja ræðu?
Sé guðsþjónustan ekki annað en þetta í vitund fólks, þá e'
ekki undarlegt, þótt kirkjubekkir séu ekki alltaf þétt setnH-
Jafnvel þótt kirkjukórinn sé eftir atvikum sæmilega þjálf'
aður og presturinn standi í stykkinu, — þá má við nútíma
aðstæður svo víða annars staðar lieyra miklu betri músik
miklu meiri mælsku en um er að ræða í kirkjunum okk;l!
yfirleitt að jafnaði.
En guðsþjónustan er þá líka allt annað og meira en það’
sem hér var að vikið.
1 bæninni, sem prentuð er framan við næstsíðustu útgáf'1
sálmabókarlnnar, kemur þetta fram svo ljóslega sem verða
til liver við eigum að fara upp í belgidóminn.
Þar segir m. a.: „Drottinn, ég er kominn í þitt heilaga bu
til að lofa þig og ákalla og til að lieyra, livað j)ú Guð, Fað'1
skapari minn, J)ú Drottinn, Jesús, Frelsari minn, — þú Heila?1
Andi, huggari minn, vilt við mig tala í þínu orði“.
Og ég vil í |)essu sambandi leyfa mér að vitna í danska skah
prestinn ICaj Munk. — Hann segir: „Menn eiga að fara
kirkju, — ekki vegna þess, að presturinn sé að reyna að kepP‘
við alla aðra skemmtan eða samkomubahl, sem í boði er, ^
beldur vegna þess, að þeir eiga sitt sæti þar, skírðuni mönnuU'
ber að taka þátt í guðsþjónustunni“.
„Þú átt að fara í kirkju,“ segir liann ennfremur, „vegu‘