Kirkjuritið - 01.06.1973, Síða 9

1 <j,r í hlaði og að auki tveir hundar,
h'ól e9ir ^ fr'ðsamir- í húsið Sjónar-
' scekir séra Jón mann, vörpulegan
drengilegan ó miðjum aldri. Só
Slt'r Jósef Borgarsson. Séra Arngrim-
r efur skjótar fregnir af uppruna
Qns- Hann er fœddur ó Hesteyri,
Vp,Stra' °9 sleit þar barnsskóm, var
lr ur af ekki ómerkari presti en séra
°nmundi sjólfum, í Grunnavík, þeirri
_ernpu Guðs, sem svo lengi þraukaði
V,ngarðinum. Enda er skemmst af að
,e9ia, að framganga hans er með
þ6lrn hcetti, að líkast er því, að ein-
I er hollur hafi haft hönd í bagga ó
l®r' hans. Hann kynni, líkt og fleiri
g.n ar v'ð sjóvarsíðu, e. t. v. að vera
f Vað ' att vi® þá menn, sem endur
í Gr,!Ön9u cira9u fisk úr vatni austur
Qr a 'ieu' en urðu síðan mannaveiðar-
ósef er ráðsmaður kirkju heilagr-
ar Maríu í Höfnum.
Sótt^HH erum vér komnir að sáluhliði.
sér 8r kirkÍulykiH í nœsta hús, og
teku |A'rn^r'mur' hirðljósmyndari vor,
an ^ myncia9erðar í ýmiss konar
þeinQr e9um stellingum, alls ólíkum
^/H' S6m Háteigssöfnuður er hvað
°9 trU|J,9astur' Hann hneigir sig, brettir
á k’ Ser a ta' UPP' a húströppum,
Loks^ |U9ar®sve99num og hér og þar.
|0kiger SVa hinni hvítu kirkjuhurð upp
Ur|e t ^ ^a ^rs1' komið í fordyri, snot-
6n k' L-SSm Vera mun dlrnihlu yngra
Qn cT SÍálf- t3œ9ile9ur ylur er inn-
hitr,A^ra' encla húsið allt sem nýtt og
hltaeð með rafmagni.
andi S 9ieymdist að geta, að undr-
me5aVindhani flökti yfir kirkjuturni, á
sinar ^ Sera Arngrímur iðkaði kúnstir
^ u an dyra, — er þó lífsreyndur.
°num má lesa ártalið 1861 og
upphafsstafi kirkjusmiðsins, Vilhjálms
Christians Hákonarsonar frá Kirkju-
vogi í Höfnum. Þarf þá ekki frekar um
að rœða aldur kirkjunnar, en sagt er,
að hún hafi, ný og uppkomin, kostað
300 kýrverð. Aftur á móti sakar varla
að geta þess um kirkjusmiðinn, að
hann var sá sami Vilhjálmur í Kirkju-
vogi, er síðar varð tengdafaðir séra
Odds V. Gíslasonar og nauðugur þó,
því að séra Oddur rœndi frá honum
brúði sinni svo sem kunnugt er.
Einhvern tíma á árum fyrir 1940
mun hafa þótt endurbóta þörf á kirkj-
unni. Var þá rifið utan af henni allt
járn á veggjum og hún húðuð með
steinsteypu. Sú viðgerð reyndist
skammgóð. Loks var svo komið —
árið 1970, að söfnuðurinn ákvað að
hefjast handa um gagngera viðgerð,
og voru þó ekki allir á eitt sáttir. Ýms-
ir vildu byggja nýja kirkju á nýjum
stað eins og gengur, en hinir urðu
hlutskarpari, sem halda vildu í þá
gömlu. Seint í ágúst 1970 var svo haf-
izt handa. Kom þá fljótlega til sögu
nefnd sú, sem kallast „húsfriðunar-
nefnd," en mun þó ekki eiga skylt við
húsfrið. Vildu nefndarmenn gjarna
hafa hönd í bagga. Ber þeim sóknar.
presti og ráðsmanni saman um, að
hlutur nefndarinnar í umbótarstarfinu
hafi orðið býsna góður, um það er
lauk.
Viðir kirkjunnar reyndust illa fúnir,
þegar að var gáð, Máttarviðir allir að
sunnan verðu voru nœr ónýtir. Varð
því að endurnýja þá. Á meðan á því
verki stóð, gerðust þau jarteikn, að
ofsa stórviðri skall á opinni kirkjunni,
og brast þó ekkert né haggaðist.
103