Kirkjuritið - 01.06.1973, Síða 20

en ritari í kirkjubekk og les ó spjaldið
í rammanum:
„Þeir, sem fóru um hafið á skipum,
róku verzlun á hinum miklu vötnum,
þeir hafa séS verk Drottins og dó-
semdir hans á djúpinu. Því að hann
bauð og þó kom stormviðri, sem hóf
upp bylgjur þess. Þeir hófust til him-
ins, sigu niður í djúpið, þeim féllst
hugur í neyðinni. Þeir römbuðu og
skjögruð’u eins og drukkinn maður og
öll kunnótta þeirra var þrotin. Þó
hropuðu þeir til Drottins í neyð sinni,
og hann leiddi þó úr angist þeirra.
Hann breytti stormviðrinu í blíðan
blœ, svo að bylgjur hafsins urðu
hljóðar. Þó glöddust þeir, af því að
þœr kyrrðust, og hann lét þó komast
í höfn þó, er þeir þráðu." Sálm. 107,
23. — 30; Lúk. 5, 1. — 30.
Einar segir, að ramminn, og það,
sem í honum er, sé gjöf til minningar
um nafntogaðan og mjög farsœlan
formann, Gísla Jónsson í Vík.
Hús, fullt minninga — um langa
og dygga þjónustu, um hátíðir, lof-
söng og heilaga kyrrð, huggun í sár-
ustu og dýpstu sorg, hjálprœðisorð
handa þurfandi og fátœkum í anda.
— Það er gott að dvelja í þessu húsi,
og Einar, frœðari og oddviti safnaðar-
ins, kyrrlátur, traustur og hlýr í fasi,
hœfir býsna vel kirkjunni og stólnum.
HÁLFSÖGÐ SAGA AF SÓKNARNEFND
Frá því að séra Jón kom að kallinu
1947, hafa þrír menn setið samfellt í
sóknarnefnd Grindavíkur: Einar, Svav.
ar Árnason, oddviti hreppsnefndar,
sem jafnframt er organisti kirkjunnar,
og Kristinn Jónsson, fiskimatsmaður.
Þegar að því kom, að sóknarmenn
nœðu þúsundi, var svo tveim bœtt 1
sóknarnefndina, þeim Jóni Sigurðs-
syni, forstjóra og frú Margréti Sig'
hvatsdóttur. — Nokkuð kvað það
hafa ruglað stöku mann í ríminu, að
tveir skuli vera Jónar Sigurðssynir 1
plássinu. Sumir leggja inn í „gúano
hjá prestinum, og aðrir krefja forstjór-
ann um það, hvenœr hann œtli að
ferma. — Að öðru leyti virðist prestur
ekki vera í neinum vandrœðum með
sóknarnefndina. Af framan sögðu eí
einnig Ijóst, að hún er, líkt og í Höfn-
um, dálítið í „tengdum" við hrepp5'
nefndina, enda virðist hreppsnefna
sú heldur af betra tagi. Góður bak-
hjarl hefur hún reynzt kirkjunni. Lengj
hefur hún veitt 10 þúsund krónur Þ
hennar á ári og gefið alla upphitun
hennar. Til nýju kirkjunnar, sem risö
skal, œtlar hún að veita 500 þúsund'
um króna.
Það kann að vera saga, sem ekk'
má segja, en hvíslað er um, að org_
anistinn kunni að hafa lagt nokka
stóran hlut til orgels kirkjunnar úr ei9
in vasa, og ekki kvað hann hafa þe9
ið laun fyrir að spila í kirkjunni,
því að hann tók við þvl starfi af föðu^r
sínum, Árna Helgasyni, um jólaleyfl°
1950. Höfum ekki fleiri orð um það-
Meðhjálpari Grindvíkinga er unguí
maður, aðfluttur frá Flatey á Skjál '
anda, Jón Hólmgeirsson að nafnL
Sagður skyldurcekinn vel og PrU
menni mikið í starfi.
HUNDRAÐ OG ÞRÁTÍU SKIP
Leiðin að höfninni liggur hjá gömluní1'
rauðmáluðum verzlunarhúsum. EinCIÍ
man nafna sinn í Garðhúsum á þesS
114