Kirkjuritið - 01.06.1973, Síða 23

,rn°®ur' félagslyndur og ágœtur.
sók ^aU tV°' sem s'ðar bœttust í
l0^ narnefnd, er einnig borið mesta
Hól°. b>erst að meðhjálpurum. Jón
yjg rngoirss°n, sem fyrr var getið, tók
tek'ft 'VQri Ma9nussynh en ívar1 hafði
Ve 'S at ^01"1' Engilbertssyni, sem
0 r' afði við starfið í fjölmörg ár
heiVar^, Qamall maður. Hann átti
köt'l^10 a ^raun'' austasta bœ í Þór-
astaðahverfi. Sérstœður maður,
Se9'r séra Jón.
Jón ^ann var greindur vel hann
hann°9 mii<iii kirkjunnar maður, en
urn 0 VQr mí°9 róttœkur I stjórnmál-
auðfnanast kommúnisti. — Það er
eitthUn?n Hlýian í rómi prestsins, en
min V° ariar einnig á gáska við
pe nin9una' líkt og Don Kamilló og
PP°ne vceru að slást í leikinn. —
eftj ■ *^rstu ar'n bér og lengi fram
bar' ° Stoðað' hann mig alltaf við
s^rna9u^sþiónustur. Hann var ekki
f|afS'^en^inn' en nokkuð lesinn,
o 1 h d. lítillega lagt stund á dönsku
barnal l®SÍð,hana sér +'1 9a9ns- Á
bör 9UOsPiánustunum sagði hann
f-P^ejj.Unurn gjarna sögu. Hann hafði
nokkn f Segia haldið hér UPP'
h'ngað bamastarfi' aður en é9 kom
enQ- ‘ bn hann var náttúrlega
mn kommúnisti í raun og veru. —
U9E.Prestur kímir.
hvgg10/, heiciur' að "^011 hafi verið e'tf"
u^- aPekkur Jesú Kristi ! stjórnmál-
urn.
VerkaHs’ hann var svona eins konar
Var 0f| Ssinni' segir séra Jón. Það
h
ann
n 9anrian að honum, og þar sem
'n^ar' virtist hann öllum til gleði
var ákaflega mikill
°9 ance9ju. Hann
„húmanisti", vildi, að allir lifðu í sátt
og samlyndi. Og eiginlega endaði
hann öll ávörp og allar rœður sínar,
— líkt og Kató gamli, — með vísu
eða versi, sem var svona:
Allir menn um alla jörð
eru brœður, —
eiga að vera í einni hjörð
og yfirhirðir Kristur.
— Hann var mikill sómakarl hann
Jón, bœtir Einar við.
— Já, mikill. Auk þess var hann
lœknir í viðlögum, batt iðulega um
beinbrot, þegar ekki náðist til lœknis,
og fórst það vel úr hendi. — En
stundum var hann nú dálítið öfgafull-
ur og barnslegur. — Móðir Einars
skólastjóra, Kristín, var orðin háöldruð
kona, þegar ég kom hingað í pláss,
eiginlega karlœg. Hún var ákaflega
trúhneigð, og bað hún um þjónustu
á banasœng. Jón kom oft þar til
hennar og spjallaði við hana eins og
aðra. Og einu sinni segir Kristín við
hann: „Ég skil ekkert í þér, Jón minn,
að þú skulir vera svona mikið fylgj-
andi kommúnistum eins og þú ertmik-
ill kirkjunnar vinur? Þú veizt það nú,
að þeir vilja allan kristindóm feigan
í Rússlandi og alla trú dauða."
„Nei," segir Jón, „Það er nú orðið
breytt. Nú eru þeir búnir að fyrirskipa
öllum að trúa."
STÓRMANNLEGA AÐ STAÐIÐ
Fleiri sögur eru af Jóni Engilbertssyni,
allar ágœtar og skemmtilegar og eng-
um til hnjóðs, en nú skal venda í aðra
sálma.