Kirkjuritið - 01.06.1973, Side 33

9 ^silegt hús, sem hann velur af
i mek,<vísi. Svo leiSir hann einn dag-
^nn nugann aS högum sínum: Hann
^efnaður, vel menntaSur, vinsœll og
r< og þó er eins og allt sé svo
is^erfult; það
er eins og honum hald-
eklsi almennilega á neinu.
að i!' sem bcrnn a erfil't meS
■ s 0r/a framhjá, (þótt hann gjöri
,n.° reYndar). Allt, sem hann á, er
þQ öður hans komiS. Samt notar
ann þag a|lt, ón þes$ ag mjnnast
^essarar staSreyndar. Fagur líkami
inanS'.Sem margir dá, er gjöf FöSur-
aSu ^'9n'rnar cillar, hús og bíll, fatn-
a|, r °9 innbú, matur og drykkur -—
^ er þetta fengiS fyrir fé, sem faSir
ns lét honum í té. Og þetta eru allt
faft,lr ^Ut'r ' siálfum sér, ella hefði
þe 'r ^ans ekki gefið honum þá. En
®9Qr sonurinn fer aS nota þá, án
Ss að hafa föðurinn meS í ráSum,
u er en9u líkara en þeir verSi hon-
fót ' en9rar blessunar, já, jafnvel aS
óþ0 e^'- Likami hans verSur ofseldur
fyrrc|Z n^Um ástri3um, og miSaS viS
ekk° mS^0r i10115 finnst honum hann
arn' sv'Pur f*Íá sjón. Og pening-
an ^ V,e'^a bann og gjöra hann háS.
kev^V' sem f|ann hélt sig geta
Pf- (Hann veit reyndar, aS vinátta
°9 virðir
sfrax
ln9 samferSamanna er úti,
r^ °9 er af könnunni. Og
bak' U' ^e'r fiiátlega snúa viS honum
hVg ' e^baupgetan minnkaSi). Á ein-
brey? 0utskýrSan hátt hefur allt
0rgig2t' biann hefur meira aS segja
unu tc'i<rnarkaSa unun af lystisemd-
ve;t!TlL Sem fiármunir föSur hans geta
Tr honum.
ekki sem öSru líSur, getur hann
en alaust haldiS áfram aS tigna
kceliskápinn, þetta óskabarn siSmenn-
ingar nútímans. Og þegar sjónvarps-
dagskráin er úti á kvöldin, fyllist hann
svo miklum tómleika, veit ekkert hvaS
hann á af sér aS gera. Þá er sem
hann heyri aftur þaS spunahljóS tóm-
leikans, sem hann reyndi aS drekkja
í myndaflóSinu á skerminum.
Enn finnst okkur viS horfa í spegil.
ViS erum aftur farin aS hlýSa á brot
úr eigin œvisögu. ViS erum ekki ein
um þaS. Þessi lýsing á viS gjörvalla
kynslóS okkar.
Siglir ekki Evrópa, já allur hinn
kristni heimur Vesturlanda, burt frá
uppruna sínum, burt frá uppsprettu
allrar blessunar? Hver þekkir nú á
dögum friS föSurhúsanna, sem Matth-
ías Claudíus lofsöng í kvöldljóSi sínu,
þegar veröldin hvílir öll í faSmi GuSs
og skáldiS sér í anda ,,lítinn bce viS
lygna vík, þar lífsins gleSi er djúp og
rík."?
Eru sjónvörpin og frystikisturnar
aS bregSast okkur? Já, vitanlega. Því
aS viS œtluSum þeim allt of mikiS
hlutverk. Þessi tceki og önnur lífsþceg-
indi eru ekki ill í sjálfum sér. En viS
œtluSum þeim aS vera uppbót á inn-
antómu og friSlausu lífi. Samt hríf-
umst viS enn svo mikiS af tcekniaf-
rekum okkar, aS margir cetla, aS
kommúnistar muni falla í stafi af
hrifningu yfir öllu þessu dóti okkar.
Þvert á móti held ég, aS kommúnist-
ar muni fyllast viSbjóSi á þeim manni,
sem sólundaS hefur föSurarfi sínum
og þvcelist um á vígvellinum, tuldr-
andi fáeinar úrkynjaSar, kristnar hug.
myndir. Evrópa, hinn kristni, vestrœni
heimur, er aS breytast í ótrúlegan ó-
skapnaS.
127