Kirkjuritið - 01.06.1973, Qupperneq 49

lQ- Mikil áherzla hvílir nú á réttri
l S U' en hana getur sá einn fram-
röðErnt/ Sem ^e^ur postullega vigslu-
p ' e- „successio apostolica."
^ œttin eru þrj^. bjskup, prestur og
'Q ni' ^iáknar lesa tíðagjörðir, guð-
de't V'd messu og aðstoða við út.
!'n9u- áeir geta einnig fengið að
an^n ' Q' ,A'nnars er ÞaS hlutverk prest-
j U prédika og veita sakrament-
jn‘ isk,uPar annast vígslur og ferm-
ernh^ ^ ^n9lancli eru 43 biskups-
u i œttk 30 þeirra tilheyra erkibisk-
erk'hUrn ' Kantaraborg, en 13 tilheyra
ery' '$kupinum í York. Auk biskupa
v'gð<i Sto5arbiskuPar. Þeireru biskups-
fer ■ °9 9Sta framkvœmt vígslur og
rji!T"n^ar- Biskupar eru útnefndir af
SceSVa,binu, þ- e. a. s. í reynd af for-
bis|'Sra®tlerra, sem leitar álits erki-
Ur eUt3f'ns at Kantaraborg, sem œðst-
9iafa ',skupanna, °g annarra ráð-
Se Síðan kýs dómkapítuli þann,
prestUtnefndur er' Um 11500 sóknar-
kap ?,r eru 1 ensku kirkjunni auk 2500
Serr)e,Qna °9 aðstoðarpresta. Prestar,
Vera Qfa baskólapróf (þarf þó ekki að
sja 9u^frœðipróf) þurfa að bceta við
skó| Ve99ia ára námi við guðfrœði-
próf^b restar, sem ekki hafa háskóla-
frceg. Urta þnggja ára nám við guð-
lska 'S C*a' ^berzla er lögð á „prakt-
veitt 9,U bceái." Prestaköllin eru svo
'tf af ýmsum.
cláttu^'S|^a klrkian á Englandi á
lancji ^r iUr yíða um heim. [ Skot-
kirkju a irlancli er anglíkönsku
hluta s° tinna, þó í miklum minni
kalvír^L ' ^kotlandi á hún í höggi við
an SVjS U, kirkíuna og ber þar sterk-
á ír|atf,'!0!T'Versk-kaþólskrar kirkju, en
1 a bún í höggi við rómversk-
kaþólsku kirkjuna og þar ber hún
svip mótmœlenda. Utan Evrópu er
elzt dótturkirkjan 1 Ameríku, en þœr
er einnig að finna á Indlandi, í Japan,
Kína, Ástralíu og S-Afrlku. Árið 1950
voru samtals í heiminum 321 anglí-
kanskt biskupsdcemi, þar af aðeins 43
á Englandi, eins og áður segir. Hvað
kirkjustjórn snertir eru dótturkirkjurn-
ar í engu tengdar móðurkirkjunni á
Englandi, þótt ósýnilegir þrœðir liggi
til Englands. Þeir þrceðir verða sýni-
legir á sameiginlegum þingum allra
angllkönsku kirknanna, sem haldin
eru með vissu millibili í Lambethhöll-
inni t London. Þetta eru hinar svo
nefndu Lambethráðstefnur, sem haldn-
ar hafa verið frá árinu 1867.
Við látum nú þessari stuttu kynn-
ingu lokið, og þótt hér hafi veriðdrep-
ið á ýmislegt, þá hygg ég, að messu-
gjörð og guðsþjónustulíf séu einkenni
anglíkana. Við getum t. d. tekið einn
þeirra, sem með okkur voru við mess-
una, tali. Ég er hér um bil viss um, að
þér mun þykja tvennt eftirtektarverð-
ast, en það er: 1) hve gaman honum
þykir að syngja sálma, og 2) hve vel
hann er að sér 1 Biblíunni, bœði
Gamla og Nýja testamentinu.
HEIMILDASKRÁ:
L. Bergmann: Kirkehistorie II (Kaupmanna-
höfn 1960).
Ev. Kirchenlexikon — H. Brunotte und
Otto Weber.
E. Molland: Konfessionskunnskap (Oslo 1961).
D. W. Nagel: Geschichte des Christlichen Gott-
esdienstes (Berlin '62).
The Encyclopedia of The Lutheran Church —
J. Bodensieck (Augsb. ’65).
143