Kirkjuritið - 01.06.1973, Síða 83

eiður að rœða, því að það er ótti
°n allrar elsku, ótti ósamt hatri og
iandskap. Fyrir því segir orðtak heil-
a9s Híerónýmusar: ,,Það, sem vér ótt.
Unist, hötum vér einnig." Guð villekki,
a vér óttumst hann og heiðrum með
eim ótta eða heiðrum foreldra vora
Pannig, heldur með hinum fyrri ótta,
Sern ^efur í sér elsku og traust.
2. Þetta verk virðist auðvelt, en fó-
sinna þvj þvj Qg sgy foreidrarnir
^|U nrceciHir með réttum hœtti og
s i ekki aðeins börnin sín að hœtti
I °+ðs'ns' ^eldur leiðbeini þeim og
ei ' þau eins og þeim ber með orð-
og verkum til að þjóna Guði sam-
^vœmt hinum þrem fyrstu boðorðum,
I Sr Ur e'9in vilji barnsins sífellt tam-
Qnn' °g þQð verður að gera, þekkjast
i30'0 það, sem það gjörði ella ó
f ra iUnd eðli sínu samkvœmt. Þó
s*r tilefni til að fyrirlíta foreldra
9e9n þeim eða aðhaf-
enn verra. Þó verður elskan og
tj| mn aÞ engu, nema nóð Guðs komi
ein °mu'ei®is' þQU hegna og tyfta
rönS ðer' — stundum einnig með
_____ ^U' þð ón tjóns fyrir sóluhjólpina
Enn^f^ ð'ð iiia þa® iiia UPP'
rcet remur eru mörg börn svo illa inn-
eld ” Þau fyrirverða sig fyrir for-
9öfQ S'na ve9na fótcektar þeirra, ó-
af b^S œtternis' hkamslýta þeirra eða
þau'h nióta ei<i<i f,e'ðurs- i-ata
f,igU Þetta- sem ófótt er, róða meiru en
°far a'e'ta Þ°ðorð Guðs, sem er öllu
e|dr °^, Þefur gefið þeim slíka for-
sinna' raðnum huga, að velþóknan
í bofi11 *^e!s að Þialfa Þau °9 reYna
fram °u ' s'nu- þQ® kemur sterkar
stíq ' Þe9ar barnið eignast börn. Þó
elskan niður, og dregur það
mjög úr elskunni og heiðrinum gagn-
vart foreldrunum.
En, það, sem boðið er og sagt um
foreldrana, ber og að skilja um þó,
sem koma í þeirra stað, þegar foreldr.
arnir eru dónir eða fjarstaddir, eins
og t. d. um œttingja, guðfeðgin, ver-
aldlega húsbœndur og andlega feður.
Því að hverjum manni verður að
stjórna, og skal hann vera öðrum
mönnum undirgefinn. Því sjóum vér
hér og aftur, hve mörg góð verk eru
kennd í þessu boðorði, þar eð allt líf
vort er lagt undir aðra menn. Fyrir því
er hlýðnin svo mikils metin og allar
dyggðir og góð verk í henni falin.
3. Til er önnur vanheiðrun foreldra,
miklu hœttulegri og glœstari en þessi
fyrr nefnda, því að hún fegrar sig og
lœzt vera rétt heiðrun. Það er þegar
barnið fœr vilja sinn og foreldrarnir
leyfa hann af elsku holdsins. Það er
heiðrað, það er elskað, og það er ó
alla lund ógœtt, föður og móður fellur
vel, hins vegar fellur barninu og vel.
Þessi vandrœði eru svo almenn, að
dœmi um hina fyrri vanheiðrun eru
mjög sjaldséð. Stafar það allt af því,
að foreldrarnir eru svo blindaðir, að
þeir þekkja hvorki Guð né heiðra sam-
kvœmt hinum fyrstu þrem boðorðum.
Þeir geta ekki séð, hvað börnunum er
ófótt og hvernig þeim ber að frœða
börnin og ala upp. Því ala þeir þau
upp til veraldlegs heiðurs, lystisemda
og gœða, svo að þau geðjist einung-
is mönnum og komist ófram. Þessu
hafa börnin mœtur ó og eru gjarna
hlýðin ón alls mótþróa.
Þannig verður boðorð Guðs að
engu, ón þess að gaumur sé gefinn,
undir góðu yfirskini, og rœtist það,
177