Kirkjuritið - 01.06.1973, Qupperneq 90

œtli augljóslega að þvinga oss til að
gjöra rangt gagnvart Guði eða mönn.
um, eins og átti sér stað forðum, með-
an valdstéttin var ekki enn kristin, og
eins og enn er sagt um Tyrki. Það
vinnur engum tjón á sál að þola órétt,
betrar hana jafnvel, þótt það vinni
tjón á líkamanum eða eignum. En það
er sálartjón að gjöra órétt, jafnvel þótt
það fœrði oss í skaut allan auð ver-
aldar.
13. Það er og ástœðan fyrir því,
að minni hœtta stafar af veraldar-
valdi, ef það gjörir órétt, en hinu and-
lega. Því að veraldlegt vald getur ekk-
ert tjón unnið með því, því að það
fœst ekki við prédikunina, trúna og
fyrstu þrjú boðorðin. Hins vegar veld-
ur andlegt vald ekki aðeins tjóni, þeg-
ar það gjörir órétt, heldur og þegar
það vanrœkir embœtti sitt og fœst við
eitthvað annað, jafnvel þótt það sé
eitthvað betra en allra beztu verk ver-
aldlegs valds. Því verður að rísa gegn
andlegri valdstétt, ef hún gjörir ekki
rétt, en ekki gegn veraldlegri, þótthún
gjöri rangt, því að veslings fólkið trúir
og breytir eins og það sér hjá and-
legri stétt. Sjái það ekkert né heyri, þá
trúir það engu og gjörir ekkert heldur,
því að þessi valdstétt er ekki sett til
neins annars en að leiða fólkið í
trúnni til Guðs. Ekkert af þessu á sér
stað hjá veraldarvaldinu, því að
hvernig sem það hegðar sér, gengur
trú mín sína leið til Guðs og starfar út
af fyrir sig, því að ég þarf ekki að
trúa eins og veraldleg yfirvöld trúa.
Því er og veraldleg valdstétt lítils hátt-
ar í augum Guðs og allt of lítils metin
af honum til þess, að menn þurfi að
rísa til andspyrnu hennar vegna, gjör-
ast henni óhlýðnir eða ósammála.
Hins vegar er andlegt vald harla mik-
iI, ómetanleg gœði, sem Guð metur
miklu meira virði en svo, að aumasti
kristinn maður þurfi að þola það eða
þegja við, ef það víkur hársbreidd frá
eiginlegu embœtti sínu, hvað þá, ef
það fer alveg í bág við embœtti sitt,
eins og vér sjáum daglega.
14. Margs konar misnotkun á sér
einnig stað hjá veraldlega valdinu. I
fyrsta lagi, þegar það fylgir smjöðr-
urum. Er það algengt og háskaleg
plága við þetta vald. Getur enginn
varizt henni nœgilega og gœtt varúð-
ar. Þá lœtur valdstéttin teyma sig a
snoppunni og gengur yfir vesœlt fólk-
Það verður stjórn, þar sem köngull0'
arvefir veiða litlar flugur, en kvarnar-
steinar hrapa í gegn, eins og heiðinn
rithöfundur hefur sagt. Þá binda l°9'
skipulag og stjórn yfirvaldsins að vís°
smœlingjanna, en þeir stóru slepp0-
Sé stofnandinn ekki sjálfur svo vit°r'
að hann þarfnist ekki ráða frá sínum
mönnum, eða a. m. k ekki svo vold'
ugur, að þeir óttist hann, verður stjórn-
in barnaleg, nema Guð gjöri sérstakt
tákn, Því hefur Guð talið illa, du9'
lausa stjórnendur með mestu plágurn-
Með því hótar hann í Jes 3: ,,Ég nnun
svipta þá öllum hraustum rnönnum
og fá þeim börn og fáráða að höfð'
ingjum." Fjórar plágur hefur Gu
nefnt í Heilagri ritningu, Ezek. l4. hl|n
fyrsta og léttbœrasta, sem Davíð
valdi, er drepsótt. Önnur er dýrf'
Þriðja er höggormur, drekar, Þ-e'
illir stjórnendur, því að þar sem Þel,r
eru, bíður landið tjón, ekki aðeins
líkama og eignum eins og í hinurn
plágunum, heldur einnig á heiðrl'
184