Muninn - 01.05.1986, Blaðsíða 38

þetta væri eina rétta leiðin.
Gaman væri að vita hvemig um-
horfs var á þinum menntaskóla-
árum.
Já. M.A. var þá einn af
þremur menntaskólum landsins,
já eða fjórum. Verslunarskólinn
hafði fengið rétt til að braut-
skrá stúdenta, og svo voru
M.R., langelstur, og Mennta-
skólinn á Laugarvatni, lang-
yngstur.
Þegar ég kom i M.A. var þar
fátt nemenda, liðlega 300, og
þar af sennilega fjórðungur í
miðskóladeild. Þetta var fá-
mennt samfélag og afskaplega
gott og ef til vill nokkuð lok-
að, en hér átti ég góð ár og
mjög ánægjuleg. Kennarar voru
þá, eins og nú, góðir og hug-
vitssamir menn, tillitssamir og
vingjarnlegir. Við áttum vini í
hópi kennara, sem margir voru
mannkostamenn. Fremstur var þar
Þórarinn Björnsson skólameist-
ari, sem var bæði mikill lær-
dómsmaður og mannvinur. Mannlif
var því gott hér, það var gott
að vera ungur í Menntaskólanum
á Akureyri á þessum árum. Ég
held að flest hafi í raun líkst
því sem nú er hér í M.A., ég að
minnsta kosti geri mér vonir um
það, að þið, sem eruð hér nú,
eigið jafngóða daga og ég átti
hér á mínum tíma.
Bvað fannst þér helst hafa
breyst þegar þú komst hér aftur
og þá skólameistari?
Vissulega hafði margt
breyst, en þó var kjarninn sá
sami, námið var með svipuðum
hætti. Það voru jafnvel margir
sömu kennararnir, en frjáls-
lyndisöldin, sem stundum er
kennd við hippa og blómabylt-
ingu, jafnvel Parísarbyltinguna
1968, hafði nú sett nokkurn
svip á skólann. í sumu fannst
mér þetta frjálslyndi, sem er
þó ekki sama og frjálshyggja,
ganga út í öfgar, mér þótti
taumleysi einkenna nokkuð stór-
an hóp nemenda, og sérstaklega
fannst mér munur á áfengis-
neyslu, hér var hálfgerð
drykkjuskaparöld - á minni tíð
drukku fáir, og það heyrði til
stórtíðinda ef menn sáust
drukknir. Við sóttum ekki al-
..Hér var hálf-
gerö drykkju-
skaparold"
menna dansleiki og vínveitinga-
staðir og barir voru óþekktir á
Akureyri í minni nemandatíð.
Þetta hafði þvi breyst mikið,
sérstaklega þannig að taumleysi
var miklu meira, jafnvel til-
litsleysi og kröfugildi, en sem
betur fór, finnst mér þetta
hafa breyst mjög aftur, og ungt
fólk síðustu 10 árin líkist
meira þvi unga fólki sem ég
kynntist hér milli 1950-60 og
það er gott; þó svo að ég þyk-
ist vera meðmæltur frelsi og
frjálslegri framkomu þá var
þetta ekki hluti af raunveru-
legu frelsi, sem ég kynntist
hér þegar ég kom til baka,
heldur var þetta taumleysi og
yfirgangur. Þetta kom mér ef
til vill mest á óvart þegar ég
kom hingað fyrir 14 árum.
Muninn 38