Prestafélagsritið - 01.01.1924, Qupperneq 16

12
Geir Sæmundsson:
Prestafélagsritiö.
Það eru sumarhugsanir, sem vakna í sál minni, þó velrar-
legl sé út að líta, þegar ég leiði fram í hugann minningar
þær, sem ég á um sr. Björn í Miklabæ. Svo bjartar eru þær
og hlýjar, — hafa allar á sér einkenni sumarsins. Eg kyntist
honum fyrst á prestafundi á Sauðárkrók fyrir rúmum 20 ár-
um. Þar hafði eg lítið erindi að flytja um breytingu á ferm-
ingarathöfninni í þá átt, sem hún nú er orðin. Eg vildi að
það kæmi skýrt fram, að í fermingunni væri aðeins um játn-
ing að ræða, af barnanna hálfu, en hvorki eið né loforð. Var
erindi þessu illa tekið af flestum fundarmönnum, og þótti þeim
slík breyting hin mesta óhæfa. Undi eg þó málalokum ekkert
illa, því í strenginn með mér tóku þeir prófastarnir sr. Zophonías
og sr. Hjörleifur og sr. Björn í Miklabæ, og það var mér nóg.
Eg get þessa hér af því, að þetta var fyrsti vísirinn að við-
kynningu okkar sr. Björns, sem síðar leiddi til fullrar vináttu.
Á norðlenzku prestafundunum, sem um skeið voru haldnir
árlega, á Hólum og Akureyri til skiftis, var sr. Björn einn
bezti krafturinn, og átti sinn þátt í því, flestum okkar fremur,
að gera þá svo ánægjulega og uppbyggilega, sem raun varð
á. Til þess hafði hann líka af miklu að miðla. Maðurinn var
svo ástúðlegur og aðlaðandi, og öil framkoman svo hógvær
og Ijúfmannleg. Aldrei kom það fyrir, að honum hryti hvass-
yrði af vörum, þó hiti kæmi í umræður. Ekki einusinni >ra-
bies theologorum* fékk raskað ró hans. Eg man heldur ekki
eftir að nærvera nokkurs manns hafi haft jafn friðandi og
styrkjandi áhrif á mig sem hans. Sem dæmi þess vil eg segja
frá litlu atviki, sem kom fyrir mig úti á Möðruvöllum í Hörg-
árdal. Eg var að halda þar héraðsfund, sem byrjaði með guðs-
þjónustu í kirkjunni, en daginn eftir átti fundur norðlenzkra
presta að hefjast á Akureyri. Stóð eg fyrir altari og leið eitt-
hvað svo óvenjulega illa. Líklega hefir það staðið í einhverju
sambandi við áhyggjur út af fundinum á Akureyri, því þar
var ýmislegt á dagskrá, sem búast mátti við að yrði íkveikju-
efni. En þegar eg sneri mér frá altarinu til að tóna, kom eg
auga á sr. Björn í kirkjunni. Hafði hann frétt um fundinn á
Möðruvöllum og gert þennan krók á leið sína. En um leið