Prestafélagsritið - 01.01.1924, Blaðsíða 49

Prestafélagsritið.
Um kirkjulíf á Englandi.
45
heimsótti hana því aftur 3/4 stundar áður en samkoman átti
að byrja. Fór þá eins og prest hafði grunað, að konan kvaðst
því miður ekki geta komið. Hún hefði tekið að sér að kefla
þvott, sem mikið lægi á og yrði að vera tilbúinn um kvöldið.
Þá sagði prestur henni að fara að búa sig, hann skyldi kefla
fötin. Konan horfði undrandi á hann og aftók að slíkt gæti
átt sér stað. En prestur hélt fast við áform sitt og sléttaði
fötin. Hvort þau hafi þótt vel sléttuð eða ekki, hermir sagan
ekki neitt um. En konan gat ekki verið ósnortin af slíkum
áhuga. Hún fór með presti til samkomunnar og efiir það
þurfti ekki að kvarta yfir því, að hún fengist ekki til að sinna
kristindómsmálunum.
Aðra sögu hefi eg lesið um starfsemi þessa sama biskups
meðan hann var prestur í London. Hann vildi vinna vantrúar-
mann í söfnuðinum til fylgis við kristindóminn. I þeim erind-
um heimsótti hann manninn árangurslaust. Þó vildi hann ekki
gefast upp, þótt illa gengi í fyrstu, en ásetti sér að koma við
hjá honum á hverjum sunnudegi, er hann gengi þar fram hjá
á leið til kirkju sinnar. En ekki bötnuðu horfurnar því oftar
sem hann kom, því að maðurinn reiddist þessu atferli prests-
ins og vísaði honum frá sér með stóryrðum í hvert sinn
sem hann kom. Leið þannig sunnudag eftir sunnudag, án
þess að nokkur breyting yrði. Níutíu og níu sunnudaga
kom prestur þannig til mannsins árangurslaust. En hundrað-
asta sunnudaginn minti prestur manninn á, hve oft hann hefði
komið til hans og sagðist furða sig á, ef hann léti sig koma
jafnoft enn, án þess að taka tillit til þess er hann beiddist af
honum. Þá lét maðurinn loks til leiðast að fara með honum
hl guðsþjónustunnar og frá þeim degi breyttist hann og varð
alt annar maður. — Er annað hægt en að dást að slíkri
þrautseigju og staðfestu og áhuga hirðisins á að leita að
»þeim er týndur er, þangað til hann finnur hann* (Lúk. 15,4.).
Aðalleiðtogar i allri þessari kirkjulegu starfsemi eru prest-
arnir.