Syrpa - 01.12.1920, Side 33

SYRP A
383
Og ein staka hefir sem fyrirsögn : “Melankólska” (þung-
lyndi) og hljóðar svo :
“GleSisunna glæst er byrgS,—
geislar fáir skína.—
Margt í dapri dauSakyrS
dreymir sálu mín.”
Og stakan “LeiSindi (bls. 14) er svona ;
“Langir dagar líSa seint,
lífs ei mann fæ séSan,
hjartaS bagar ljóst og leynt
löngun burtu héSan.
Ennfremur benda eftirfylgjandi stökur, “þreyta”, til hins sama :
“Fækka sporin, kemur kvöld,
kuldi sólarlagsins ;
hefi eg boriS hálfa öld
hita og þunga dagsins”.
“Lífsins hrekkja laumuspil
lamar friS í hjarta ;
hefi' eg ekki hingaS til
haft þann sið aS kvarta”.
ÞaS má sjá á mörgum kvæSum og ljóSum höf. “KviSlinga”
aS liann er brjóstgóSur, kennir í brjósti um alla, sem bágt eiga.
Einnig bera ljóSin meS sér, aS hann er elskur aS börnum, því í
bókinni er f jöldi af fallegum vísum til barna.
AnnaS er einkennilegt viS IjóS K.N's, þaS, sem sé, aS hann
kímir eins mikiS aS sjálfum sér og öSrum og leynir ekki brest-
um sjálfs sín.
Nokkrar stökur eru í ljóSasafni K.N’s, sem oss finst aS lýti
þaS og hefSu betur veriS óprentaSar, t.d. vísan“þegar Jón Þor-
láksson barSist” (bls.95); “HöggiS” (bls.96); “HreggviSur” (bls.
105); “Björn Halldórsson” (bls. 106); “Um Magnús Stefánsson”
(bls. 127); “Brennan” (bls. 151). Aftur á móti söknum vér
nokkurra ágætra ljóSa eftir höf. “KviSlinga”, t, d. langs ljóSa-
bréfs frá honum, er hann var austur í Springfield, Man., til