Vekjarinn - 01.06.1903, Side 13

13
um undavlega drauma, sem muni boða drepsóttir
eða stór manntjón. Um það tala menn hræddir
og hikandi rjetl eins og þeir mundu veiða ódauð-
legir hjer á jörðu, ef þeir gætu komizt hjá stór-
slysum, en hinu sinna þeir ekki, þótt þeim sje sagt
með sanni, að þeir hraði sjer til eilífrar glötunar, ef
þeir taki ekki sinna skiptum, þá vilja þeir heldur
hlusta á hina, sem prjedika: „Friður, friður, elsku-
leg Guðs börn,“ þar sem bæði vantar frið og Guðs
börn.
Þú þarft heldur ekki að óttast að kristna trúin
svipti þig allri glaðværð, það er öðru nær. Það
hefur enginn eins mikla ástæðu tii að gleðjast og
trúaðir rnenn, og þeim er enginn söknuður að, þótt
þeir sneyði sig hjá ýmsu syndaprjáli, sem heimsins
börn eru að stytta sjer stundir við. Sönn Guðs
börn taka ekki þátt í öðru, livað sem það er kallað,
en því, sem þau geta gjört i Jesú nafni. Allt annað
er þeim sorg en ekki gleði. „Hvað heizt þjer gjörið,
þá gjörið það allt Guði til dýrðar." — Það er
reglan.
Viljir þú njóta lífsins í raun og ve)-u, þá kom
til Jesú, hjá hormm einum geturðu notið eilífa lífs-
ins. An hans er allt dauði. Hjá honum einum
fmnur þú varanlega gæfu, og gæfusamur viltu ef-
iaust verða, hom [rít; hunn gefur friðinn, kærleikalnn
ot/ lcraptinn.