Vekjarinn - 01.06.1903, Qupperneq 18

18
»
búskapnum urn að prestarnir sjeu ekkí afkasta-
meiri en þeir eru?
að sumir skuli halda að bezta ráðið til að bæta
vor andlegu mein sje að stækka svo verkahring
prestanna að þeir geti varla orðið annað en „em-
bættisverkamaskínur?“
að þeir, sem eiga að hlynna að sálar volferð
manna, er borgað minna og með meiri eptirtölum
en öllum öðrum starfsmönnum þjóðarinnar? Er
þá sálin minna virði en líkaminn?
að margir skuli fúsir að styðja prestinn í flest-
um oðrum málum on þeim, sem snertu aðalhlut-
verk hans?
að menn gjöra lítið úr því, sem prestar sogj-
ast vita um andleg efni, en vilja þó sárfegnir fá
„sáluhjálpar-passa“ hjá þeim fyiir sig og kunningj-
ana í líkræðunum?
að sumir telja þá góða presta, sem geta lesið
upp þolanlega ræðu, sem ekki er óhugsandi að sje
þýdd eða „lánsfje," þótt þeir sjeu ef til vill slark-
arar eða misyndismenn utan kirkju?
að menn „sem ekki inega vera að þvi að fara
til kirkju“ allan ársins hring, skuli geta farið á
flestöll uppboð í nærsveitunum ?
að sumir skuli afsaka sig fyrir að þeir van-
ræki kirkju sína með því „að þeir hafl betri iæðu
hoima hjá sjer,“ og líta þó örsjaldan í þessar „betri
ræður," og aldrei í beztu ræðurnar, ræður Krists í
ritningunni?
að verið er að hafa prest og kirkju, þar sem