Nýjar kvöldvökur - 01.01.1912, Blaðsíða 18

Nýjar kvöldvökur - 01.01.1912, Blaðsíða 18
16 NÝJAR KVÖLDVÖKUR. grun um, að þú værir að yrkja, og það er mér mikið áhyggjuefni ef svo væri.« »Hversvegna það?« »Jú, sjáðu til, annaðhvort er maður skáld, eða maður er það ekki. Sé maður skáld, er ekkert um það að segja, þótt talsvert eyðist af pappír og blekf til þess að mála upp hug- myndir. En sé maður ekki skáld, og eigi að síður byrji á því að yrkja mansöngva, þá er tvent til, annaðhvort að maðurinn sem það gerir, er að verða galinn, eða þá að einhver blómarósin hefur gert hann ástfanginn, og af því eg veit, að þú ert enn með fullu viti, verð eg að álykta, að það síðarnefnda sé orsök til þess, ef þú ert farinn að yrkja, og þetta er eins og eg sagði, ærið áhyggjuefni fyrir míg.« sRví þarf það að vera áhyggjuefni?« spurði Lynge. »Rað skal eg segja þér. Ástarylurinn og hjúskaparheitið eru í ætt hvort við annað, og svo er hjúskaparheitið og hjónabandið náskylt. Hjónabandinu fylgir ung kona inn á heimilið, og það er eins áreiðanlegt eins og tveir og tveir eru fjórir, að ungum konum er ekkert um þá menn, sem verið hafa heimagangar hjá mönn- um þeirra áður en þeir giftust, og finna oftast einhver ráð til þess að halda þeim frá heim- ilunum. Nú vona eg þú farir að skilja, hvern- ig eg rökleiði, hvaða afdrif skáldskapur þinn geti haft fyrir mig. Rökleiðslan er þannig: Ef þú yrkir, ertu ástfanginn, ef þú ert ástfanginn, trúlofastu von bráðar, ef þú trúlofast, verður varla langt eftir brúðkaupinu að bíða, og þar á eftir flytur unga konan inn í þetta gamla, heiðarlega hús og tekur við allri innanbæjar- stjórn, og þá verður mér sem gömlum heima- gangi vísað á bug. Skilurðu mig nú?« Lynge hafði með þunglyndislegu brosi hlustað á, meðan vinur hans lét dæluna ganga. Hann handlék pappírshníf og beygði hann ó- sjálfrátt svo, að hann hrökk í sundur. »Nú nú,« sagði Busk, »svona siturðu og gleymir þér, og heldur þú sért að taka á plóg- kjálkunum úti á akri, þarna liggur nú þessi fallegi hnífur þverbrotinn.« »Skaðinn er ekki mikill,« sagði Lynge kæru- leysislega, »eg nota hann aldrei.« «Og þú hefir ráð á að kaupa þér annan í staðinn,« sagði organleikarinn, og horfði gletn- islega framan í húsráðanda, »hvert tveggjakróna virði hefur ekki mikla þýðingu fyrir aðra eins efnamenn og þú ert. En það er bágstödd fjöl- skylda hérna út .í hliðargötunni; maðurinn er útslitinn ræfill, konan er kryplingur og börnin hafa óseðjandi lyst á gömlum brauðskorpum og hverjum helzt matarúrgangi, sem þeim er boðinn; fyrir þessa fjölskyldu eru tvær krónur stór eign.« »Og vertu nú ekki að stríða mér,« sagði Lynge, eg er gramur, óánægður og leiður yfir tilverunni, svo ekki er ábætandi. En hvað fá- tæklingunum þínum viðvíkur, þá veiztu, að eg kvarta ekkert undan að látá eitthvað af hendi rakna til þeirra, þegar þú óskar eftir, og að öðru leyti get eg ekki skift mér af þeim. Hvað mik- ið þarftu núna að fá handa þeim? »Prjátíu krónur.« Lynge opnaði borðskúffuna, tók upp þrjá tíukrónaseðla og sagði: »Hérna eru þær.« »Eg kemst af með tíu,« sagði organleikar- inn og tók einn seðilinn, og þegar húsbónd- inn horfði undrandi á hann, sagði hann: »Mér er alvara. Eg vil ekki meira í þetta sinn.« »Pví baðstu þá um þrjátíu?« »Eg vildi vita, hvort þú hikaðir ekki við að gefa svo mikið í einu. En meðal annara orða, hefurðu tekið eftir, hvernig gamli meist- arasveinninn þinn er orðinn. Eg átti tal við hann niðri í búðinni, þegar eg kom, en eg hafði ekki hugmynd um, hvað hann var að tala um. -Hann mun þó aldrei vera að fá brenni- víns vitfirring ?« »Pað hugsa eg ekki,« svaraði Lynge. »En hann er sannfærður um að alt muni fara á höfuð ið, af því eg hef engin afskifti af brauð- gerðinni. Og af því hann þykist vera í ætt við okkur Lyngana, tekur hann sér nærri gjaldþrot- ið, útreksturinn og öll þau ósköp, sem hann á von á.« «Hver veit nema karlinn hafiréft fyrir sér,«

x

Nýjar kvöldvökur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Nýjar kvöldvökur
https://timarit.is/publication/511

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.