Nýjar kvöldvökur - 01.04.1930, Blaðsíða 50

96
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
að sjá dýragarðinn, sem þar var. Hann
var mjög forvitinn og spurði umsjónar-
manninn sífelt í þaula. — Að lokum kom
hann að fílnum.
»Er ekki fíllinn afskaplega hættulegur
í umgengni?« spurði hann umsjónar-
manninn.
»Fíllinn!« svaraði umsjónarmaðurinn
— »nei, hann er sú góðlyndasta skepna
sem til er. Maður getur vafið honum um
fingur sér.«
Frelsi vieð fyrirvara.
Fangi nokkur brauzt út úr varðhaldi,
en varð handtekinn aftur og færður fyr-
ir dómarann.
»Hversvegna brutust þér út?« spurði
dómarinn.
»Eg ætlaði að giftast,« svaraði fang-
inn.
»Vesalings maðurinn,« mælti dómar-
inn, »þér hljótið að gera yður undarlegar
hugmyndir um hvað menn skilja með
hugtakinu frelsi.«
Satt.
»Þessi kúla þarna hægra megin við
hvirfilinn bendir ákveðið á forvitni,«
sagði hinn frægi sálfræðingur, sem var
að rannsaka mann. »Það stendur alveg
heima!« hrópaði sá sem verið var að
rannsaka. »Eg fékk hana í gær, þegar eg
stóð og hleraði við hurðina, og hún skelt-
ist á höfuðið á mér um leið og hún var
opnuð.«
Sein á sér.
»Það stendur hérna í blaðinu í dag, að
það sé 250 ár síðan farið var að flytja
inn kaffið.« Anna gamla, kemur inn með
kaffikönnuna: »Nei, að hugsa sér — ja,
það er þó voðalegt hvernig tíminn líður.«
Skiljanlegt.
Spákonan, sem er bæði ung og lagleg,
segir við stúlku, sem hefir leitað til
hennar:
»Jeg sé á hönd yðar, að þér bráðlega
munuð giftast!«
»Er það mögulegt?«
»Já, þér eruð trúlofaðar manni, sem
heitir Leó.«
»Þetta er alveg óskiljanlegt! Lesið þéi*-
þetta alt í línunum á hönd minni?«
»Línunum? Hvað kemur það línunum
við? Nei, eg sé að þér á fingrinum hafið
hringinn. sem eg sendi honum aftur fyrir
þrem vikum síðan.«
Erföaskráin.
Alræmdur innbrotsþjófur í Berlín ligg-
ur fyrir dauðanum. Einn af félögum
hans situr hjá honum, og við hann segir
þjófurinn:
»Auk alls annars ánafna eg þér, sem
einkaerfingja, hálsfesti úr demöntum.«
»Er það mögulegt? Hvar geymirðu
hana?«
»í húsinu Kurfiirstendamm 10, á-
fyrstu hæð. Hún liggur í efstu skúffunni
í skrifborði kvikmyndaleikkonunnar —
rétt til hægri, þegar þú kemur inn um
gluggann.«
Bókin.
Einhverju sinni kom lítil telpa inn í
bókabúð. »Mig langar til að kaupa bók-
ina, sem liggur í glugganum og heitirr
»Hvernig hægast er að ná í mann«.«
»Það er víst ekki bók handa þér, litla.
vina mín,« svaraði bóksalinn. — »Hvað
ætlarðu að gera með hana?«
»Eg ætla að gefa pabba hana á afmæl-
isdaginn hans.«
»Heldurðu ekki að hann heldur vildi
fá einhverja aðra bók?«
»Nei, það held eg ekki, því hann er lög-
regluþjónn.«
Akureyri. Prentsmiðja Odds Bjiýt'nssonar. 1930.