Nýjar kvöldvökur - 01.07.1952, Qupperneq 42

120
SVEINN SKYTTA
N. Kv.
Riddarinn sneri sér forviða að frúnni.
,,Æ já!“ svaraði hún, „því er þannig
varið.“
,,Og litla stúlkan?"
„Hún er elsku dóttir okkar,“ svaraði Ib,
„og það get ég sagt yður, að sérhver faðir
gæti þakkað Guði fyrir að eiga annað eins
barn. Við giftunr okkur af hreinni ást, sök-
um þess að frúin góð hafði aldrei fyrirhitt
mann, sem væri henni betur að skapi, og
bæri jafn fallegan kufl og ég. Er þetta ekki
allt satt, sem ég segi, náðuga frú?“
Frúin kinkaði kolli. Hún leið svo miklar
kvalir, að röddin brást henni, og varir lrenn-
ar skulfu, er lrún barðist við grátinn. Karen
sneri sér við og leit ásökunaraugum á
Svein.
„Æ, Gjöngeforingi!" sagði hún sorgbitin,
„lialdið þér þannig heit yðar? Ég bjóst við
meiru og betra af yður.“
„Þér skuluð heldur ekki verða fyrir nein-
um vonbrigðum,“ svaraði Sveinn. „Enn er
engin hætta á ferðum.“
XIXX. Guðjrœðingurinn kemur til
sögunnar.
í sömu svifum og riddarinn ætlaði að
teyma hest frú Elsebetar með sér, hvað sem
tautaði, bar félaga hans þar að, og kölluðu
Jteir til lians á stuttu færi, og sleppti hann
þá taumunum.
Þessir þrír, senr nú komu til sögunnar,
höfðu sams konar farangur og félagi þeiira,
fataböggla, tinföt og diska, dauðar gæsir og
hænsni. Og einn þeirra hafði fyrir framan
sig stóran koparketil, er hann notaði sem
bumbu. Auðséð var, að þeir höfðu ekki
slegið hendi við neinum Jreim hlut, sem
Ivugsanlegt var að selja mætti í Vording-
borg.
Allt útlit riddara þessara bar Jress glöggan
vott, að Jreim hefði bragðast vel á miði og
brennivíni bændanna í þessum leiðangri
sínum. Og héðan af liafði Ib nánar gæt-ur
á hverri hreyfingu Sveins. Var sem Iiann
grunaði, að nú stæðu mikilvægir atburðir
fyrir dyrum; hann rétti úr sér í söðli og lét
heyrast í sverði sínu.
„Hvaða fjandans selskapur er það, sem
Jrú hefur nú lent í, Wentzel?" kallaði einn
hinna þriggja.
„Það eru ágætis náungar," svaraði
Wentzel. „Litla ungfrúin þarna á að verða
konan mín, og sú gamla er móðir hennar, og
hana hef ég með heiðri og sóma tekið að
lrerfangi, áður en þið komuð, eins og þessir
góðu samfylgdarmenn vorir geta vottað.“
„Skárri eru það nú skrautklæðin, senr
kerlingin er í,“ sagði einn þeirra.
,,Já, og langa silfurfesti um hálsinn með
nisti í,“ sagði Wentzel. „Hvers virði held-
urðu að hún sé?“
„Kápuna skal ég kaupa af Jrér Itanda kær-
ustunni minni niðri í borginxri."
„Eir hvaða náungar eru Jretta, sem eru
ykkur samferða? Annar þein'a virðist geta
verið varðstjóri úr lrernum.“
(Framhald).
Til kaupenda
og útsölumanna.
Einlægt hækkar preirtuir og ainrað, er við
kemur útgáfu bóka. Þrátt fyrir það er verð
Jressa árgangs N. Kv. sama og síðastliðið ár;
en jress er engiir von, að útgáfa Jreirra beri
sig fjárhagslega, írema að allir stairdi í skil-
unr. Verð ég Jrví að biðja kaupendur og út-
sölumenn að seirda giæiðslu fyrir ritið við
allra fyrsta tækifæri; og sérstaklega skora ég
Jró á Jrá kaupexrdur óg útsölumenn, er
skulda frá fyrra ári eða fyrri árum, að draga
ekki lengur að senda greiðslu. Þá bið ég og
kaupexrdur að láta mig jafirair vita, er þeir
skipta um heimilisfang.
Ú tgefancli.