Nýjar kvöldvökur - 01.05.1960, Blaðsíða 26

LAUFEY SIGURÐARDÓTTIR
FRÁ TORFUFELLI:
Síra Björn Stefánsson, prófastur
Björn Stefánsson fæddist 13. marz 1881
að Bergsstöðum í Svartárdal í Húnavatns-
sýslu. Hann lauk stúdentsprófi utanskóla í
Reykjavík 30. jtiní 1902 með einkunninni
90 stig. Lagði síðan stund á guðræði og lauk
embættisprófi í þeini grein 16. júní 1906
með einkunninni 85 stig. Samsumars sigldi
hann á kristilegt stúdentamót í Finnlandi.
Björn tók vígslu 6. október 1907 og vígð-
ist að Tjörn á Vatnsnesi. Kennari við Hjarð-
arholtsskóla í Dölunr var hann veturinn
1911—12. Um hríð var hann aðstoðarprest-
ur í Görðum á Álftanesi og unr eins árs skeið
settur prestur í Reynistaðarklausturspresta-
kalli. Prestur var hann Bergstaða- og Auð-
kúluprestakalla frá 1914—51 og prófastur í
Húnavatnsprófastsdæmi í samfleytt 20 ár,
1931—51, en það ár fékk hann lausn frá
embætti.
Síra Björn kvæntist 1910 Guðrúnu Sig-
ríði Ólafsdóttur Ólafssonar prófasts í Hjarð-
arholti og konu hans Ingibjargar Pálsdótt-
ur, systur sr. Jens í Görðurn. Guðrún var
fædd 1890 og lézt 1918. Börn þeirra Björns
eru: 1. Ólafur, prófessor í Reykjavík, kvænt-
ur Guðrúnu Aradóttur; 2. Ingibjörg, hús-
freyja í Glóru í Hraungerðishreppi, gift
Þórarni Sigmundssyni, starfsmanni Mjólk-
urbús Flóamanna; 3. Þorbjörg, bankastarfs-
maður í Reykjavík, ógift, og 4. Ásthildur
Kristín, ekkja Steins Steinars skálds.
Síðari kona sr. Björns var Valgerður Jó-
liannsdóttir frá Torfustöðum í Svartárdal,
Sigfússonar. Þeirra börn eru Guðrún Sig-
ríður, gift Jóni R. Magnússyni verkfræð-
ingi, og Ólöf Birna, gift Jóni Ólafssyni lög-
fræðingi.
Ætt sr. Björns er rakin sérstaklega á eftir
grein þessari, en faðir hans, Stefán Magnús
Jónsson, var einnig prestur á Auðkúlu, og
bjuggu þeir feðgar þar lengi í tvíbýli.
Meðan sr. Björn var þar, hlóðust á hann
margvísleg trúnaðarstörf í þágu sveitar og
sýslu. Má óhætt fullyrða, að öllum þeim
störfum gegndi hann af dugnaði og sam-
vizkusemi og var fastur fyrir, ef þess þurfti
með. Öllum góðum málum vildi hann lið
leggja, og ef þau náðu eigi fram að ganga,
var honunr það eigi sársaukalaust, því að
skapið var bæði stórt og viðkvæmt. Þó var
hann alla tíð manna stilltastur.
„Heimþrá vor til guðs er lífsins kjarni.“
Þessi orð Einars Benediktssonar valdi síra
Björn að yfirskrift að ræðu, sem birtist eftir
Síra Björn Stejánsson prófastur.