Nýjar kvöldvökur - 01.05.1960, Blaðsíða 31

GETRAUNASÍÐAN
LJÓÐAGETRAUN II
Ljóðagetraunin í síðasta liefti gaf svo góða [ raun, að við látum aðra fylgja í kjölfarið. ' Bókaverðlaun verða veitt eins og áður, í þetta sinn ein af þremur: Siglingin til segul- skautsins eftir Amundsen, Hetja til hinztu stundar eftir Schnabel eða í landvari eftir Gísla Ólafsson. Berist fleiri en þrjár réttar ráðningar, verður dregið um verðlaunin. Nú eru lesendur beðnir að þekkja, hvaðan eða eftir hverja séu þær vísur og þau kvæða- brot, sem hér fara á eftir. . Ráðningar þurfa að hafa borizt fyrir 1. ' ágúst n. k. 1 Hér við skiljum, en hittast munum á feginsdegi fira. Drottinn minn gefi dauðum ró, hinum líkn, er lifa. - Upp skaltu á kjöl klífa, J köld er sjávardrífa. Kostaðu huginn að herða, hér muntu lífið verða. Skafl beygjattu, skalli, þótt skúr á þig falli. Ást hafðir þú meyja. Eitt sinn skal hver deyja. # # # r- Valdi virztu nú halda J vel mér í stél, séra! Eg skal gefa þér afar- ætilegt sælgæti: lambasteik, svo þér líki, ljómandi skyr og rjóma, Valdi, viljirðu halda vel mér í stél, séra! # # #
# # # t -7 Öfund knýr og eltir mig
cr Langt til veggja, heiði hátt. ^ Hugann eggja bröttu sporin. Hefði eg tveggja manna mátt, rnundi ég leggjast út á vorin. # # # ( • til ókunnugra þjóða; fæ ég ekki að faðma þig, fósturlandið góða! # # # o Eg el í rænu rúrni
Q Úr skjólinu bak við skurn og fræ ó rís skrúð þinna duldu fræja. Þitt líf hefur engin landamörk. Þitt ljós nær til allra bæja. í klaka og sandi býr kærleikans andi, í Kaldbak og Himalaya. # # # J svo ramman harmaspreng; eg sit í svörtu húmi við sætan hörpustreng. Af þessu styttist stundin hjá stúlku jafnt sem dreng; við þetta léttist lundin, eg leik á hörpustreng.
A Sumir kveðja, og síðan ekki 1 söguna meir. — Aðrir með söng, er aldrei deyr. # # é rv Yndi er að sitja öls við pel J og gamna sér. En fallegt er að fara vel, þó ör sé sá, sem á skenkir.