Sjómannadagsblaðið - 03.06.1945, Síða 21

ÚTGEFANDI
SJÓMANNADAGSRÁÐIÐ
REYKJAVÍK
8. ÁR
Sjómannadagsblaðið
1945
3. JÚNÍ
Fallnir félagar
í dag minnumst vér þeirra félaga vorra er látizt
hafa síðan á síðasta sjómannadegi. Frá ófriðar-
byrjun hefur á 5. hundrað af mannvali þjóðar-
innar orðið að hníga í valinn. Annaðhvort fyrir
vonsþu eða hugsunarleysi manna, eða af völd-
um óblíðrar veðráttu.
Svona miþið tjón höfum vér beðið, enda þótt
þjóðinni hafi verið forðað frá því óláni, sem
sumar aðrar þjóðir hefur hent, að löghelga með
árásum og ófriðaryfirlýsingum, fjöldadráp á son-
um sínum og dcetrum. Megi íslenzþa þjóðin á-
vallt eiga nœga manngœsþu og djörfung til að
hefja friðarms merl{i, jafnvel þótt farið verði að
henni með ófriði. Slíþ var \enning Krists, og með
kristilegu hugarfari minnumst vér þeirra, sem
féllu.
EFNISYFIRLIT:
Fallnir félagar (óvarp).
Jakob Jónsson: I minningu þeirra, sem féllu.
Asgeir Sigurðsson: Vegamót.
Togararnir/ lyftistöng landsmanna.
Rannsóknastöð fyrir sjóvarútveginn.
Hallgrímur Jónsson: Ný menningarstofnun.
Björn Ólafss: Stoðirnar undir Dvalarheimili
sjómanna.
Sjóminjasafnið í Gautaborg.
Minnisstœður skipstapi.
Þingmenn/ sem skip eru kennd við.
Grímur Þorkelsson: Sjómannadagur.
Sigurjón Á. Ólafsson: Friðrik Halldórsson.
Halldór Jónsson: Fljótandi verksmiðja.
Guðbj. Ólafsson: Björgun flugmanna.
Norska víkingaskipið ó heimssýningunni í
Chicago.
Yachtklúbbur Reykjavíkur.
Björgun og lífgun (afreksverk).
Versta sjóferðin mín.
Fró síðasta Sjómannadegi.
Reikningar Sjómannadagsins o. fl.
Bisþup landsins, herra Sigurgeir Sigurðsson,
\omst svo að orði í síðustu áramótarceðu sinni:
„Endurminningin um árið, sem er að \veðja,
vermir þjóðina á framtíðardögum, gceðir hana
nýjum þrótti og trú á lífið og almáttugan Guð,
sem yfir því va\ir. En árið er lí\a ár dapurra
minninga. Þjóðin hlaut einnig djúpt hjartasár.
Það er gráthljóð á bárunni, sem í \völd brotnar
við strönd. Yfir 8 tugir íslendinga hafa farizt
í \öldum bárum hafsins au\ þeirra sem í landi
á dánarbeði dóu. Við þcer sáru minningar situr
\cerlei\urinn og grcetur!'
Hið mi\la ver\efni er bíður vor, verður að
þerra tárin.