Sjómannadagsblaðið - 03.06.1945, Side 52

Yachtklúbbur Reykjavíkur
Síðastliðið haust var stofnað af nokkrum
áhugamönnum siglingaíþróttarinnar félag til efl-
ingar hennar hér í Reykjavík. Hlaut það nafnið
„Yachtklúbhur Reykjavíkur“. Það má furðu
sæta, að í jafnstórum bæ og Reykjavík skuli
enginn slíkur félagsskapur hafa verið til fyrr.
Annars staðar á Norðurlöndum er varla sá bær
til, sem ekki hefur haft eitthvert slikt félag.
Ástæðurnar fyrir þessu hygg ég að hafi verið,
fyrir utan frekar lítinn áhuga, slæmar aðstæður
í Reykjavíkurhöfn, sem þó hafa keyrt um þver-
bak á seinni árum. Engum, sem bjó í Reykjavík,
datt í hug áður að hafa bát á Skerjafirði, en nú
eru samgöngur þangað orðnar svo góðar, að
möguleiki hefur opnazt til þess að hafa báta þar,
þó varla fyrr en eftir stríð. Það er eitt markmið
ná í hjá-lp, sem engin var nálægt. Eftir ca. tíu
mínútur sá ég fyrst lífsmark með h-onum. Þegar
hann var farinn að anda nokkum veginn reglu-
lega, fór ég að huga að hjálp, því bæði þur-fti ég
að koma honum í húsaskjól og eins var mér far-
ið að verða hrolikalt, því töluvert frost var.
Hárið á mér var farið að frjósa og fötin óðum að
stirðna. Auk þess var ég skólaus á öðrum fætin-
um, en skóinn hafði ég misst einhvern tíma
meðan á björguninni stóð. Ég hljóp nú upp á
götu, sá en-gan fyrst í stað, en hitti þó tvær konur
að lokum og sagði þeim í flýti, hvað fyrir hafði
komið og bað þær að ná í hjálp, en þaut sjálfur
til Samúels og hélt áfram lífgunartilraunum.
Kon-urnar komu skjótiega með tvo rnenn. Sendi
ég annan þegar eftir lækni, en hinn hjálpaði mér
ásamt konunum að bera Samúel upp á veitinga-
húsið Uppsali. Læknirinn kom fljótt og var Sam-
úel lagður í heitt rúm og þar vissi hann fyrst af
sér. Við höfðum þarna fataskipti og fengum góða
hressingu. Samúdl hresstist líka brátt, en lækn-
irinn viidi þó ekki, að hann færi heim til sín þá
um nóttin-a.
Samúel sagðist hafa verið að ganga meðfram
bryggj ukantinum, þegar honum hefði allt í einu
orðið fótaskortur. Sagði hann enn fremur, að
höfuðið hefði slegizt við um leið, og ef-tir það
mundi hann ekki til sín fyrr en hann raknaði við
í rúmimu á Uppsölum. Á hnakka hans var kúla
eftir höggið, sem hann hafði fengið.
Þess skal geta, að Samúel er vel syndur, þótt
það kæmi vitanlega ekki að neinu haldi þarna.
Lífgunartilraunir lærði ég, þegar ég var í
skátafélaginu Einherjar.
Ég hef verið tvi-svar við sundnám í Reykja-
nesi, hálfan mánuð í hvort skipti, eða mánuð a!ls.“
32 SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ