Barnabók Unga Íslands - 01.01.1905, Page 31

UNGA ISLANDS.
31
Ot'an til í því var sei'hey og stargresi. Sök-
um hita, sem lial'ði hlaupið i heyið, hafði
það sigið meira öðru megin og hallaðist
því um kollinn. Yar því spelkað við það
langt og digurt rekatrje, svo að það skyldi
eigi snarast á hliðina.
Einhverju sinni ætlaði Skjalda að lá
sje]- góða tuggu úr heyinu. En svo fór, að
hún ruddi trjenu um koll, og varð sjálf
fyrir því og lærbrotnaði.
Henni var lógað þegar í stað.
Jeg harmaði afdrif Skjöldu minnar
fögrum tárum og tregaði lengi siðan.
Hornin af henni, er voru liæði mikil
og fríð, sló jeg eign minni á og varðveitti.
Seinna ljet jeg smiða úr öðru þeirra
spæni og borða jeg jafnan með einum
þeirra.
En liitt hornið geymi jeg vel og vand-
lega eins og helgan dóm til minningar um
Skjöldu gömlu.