Barnabók Unga Íslands - 01.01.1905, Blaðsíða 36

36
BARNABOK
Hún valdi nú svarta tik með hvituni
hnnðra í skottinu og móleitum dropum
yfir augunum.
Hún var fjeleg hnvðra, feit og gljáandi
á skrokkinn. Augun voru dökk, tindrandi
og greindarleg.
wÞetta verður ijái'tík«, sagði mamma
hans; »það hregst mjer ekki. Hún er alveg
eins og hún gamla Dimma, sem jeg átti
einu sinni«.
»Áttir þú tík, sem hjet l)imma?« spurði
Þórður.
».Iá, luin var amma hennar Snotru;
allra bezta fjártik og vitsmuna skepna«.
»Þá ætla jeg að láta hvolpinn minn
heita Dimmu«.
»Gjörðu það og vittu, hvort hún líkist
ekki nöfnu sinni«.
Þórður Iilli rjeði sjer nú ekki ai fögnuði.
Dimma varð afhragðs fjártík eins og
mannna hans spáði.
Hann álti hana lengi og-var allt af ó-
sköp góður við hana.