Barnabók Unga Íslands - 01.01.1905, Blaðsíða 46

46
V i
liAKNÁHÓK
»Þið verðið stórir og vitkist ljrátt,
|)óll veikir nú sjeuð og þekkið fátt
lil ykkar þurftar og þrifa. «
I’á reynið þið öll voru einlæg nu'n ráð,
svo yrðuð ei mönnum og dýrum að bráð,
en sjálfbjarga lærðuð að lifa.
Pegar liðið er sumar og' ljósið flýr,
en langur vetur að garði snýr,
við kveðjum bergvatnið bjarta.
Og förum í úllegð um sollinn sjá
og' sveimum ókunnum ströndum lijá
með ættlandsins heimþrá í hjarta.
m
En munið, að hjer ykkar hreiður var
í Idíðinni’ i skjóli við bjarkirnar,
sem mæna’ yflr bergvatnið bláa.
Og”bindið æ tryggðir við bernsku reit,—
jeg blett þann fegurstan augum leit,
f)i>í óðal er hann minna áaa.