Blanda - 01.01.1918, Síða 122

iifl
Svo það ár af, en sumarið eptir fór Jóu Isloifsson að
kalla af mór innkorast sýslunnar, eptir kontrakt, sem
hann sagði, eg liefði við siggeit áiið fyrir, sem hann
þóttiat hjá mór eiga, sem eg ekki tilvissi, að skeð
hefði, hvar út af mörg mál orsökuðust.
Anno 1719 voru stefndar 94 stofnur í vostra parti
Skaptafellssýslu, allar, sem eg átti til að svara,|19 af
þeim til Alþingis. JÞá gerði hver stefnn, sem viidi; þá
eð fyrsta byrjaðist forinalitetið með amtmann N. Fuhr-
mann. Hvað hór á gekk vissi guð, eu kontraktarmál-
ið fóll á þann hátt fyrir iögréttu: Páll Vídalin dæmdi,
hún skyldi modererast af amtmanni, eu Oddur dæmdi
hana maktariausa, því Jón hafði ekki origiualinn,
heldur kópíu, sem eg hafði aldrei sóð, eða neitt til
vissi. Hlaut eg þá að steína Vídalin fyrir óeudileg-
au dóm. Dó svo þessi kontrakt, en lögmaun sekur
um 6 ríksdali; varð og Jón að betala mór 10 hundr-
uð, sin og sinna fýlgjara (vogna) með forlíkun. JÞað enti
hann. Haustið fyrir talaði Jón og nokkuo ógætið,
bæði við mig og mína sálugu konu, sem og nokkura
tilverandi á Múlakvíslaröldu, hvað i forlíkun kom á
Alþingi, með 19 hundraða millilagi, sem hann og enti1 2).
Um þetta sama bil stóð yfir það stóra dulsmál
Jóns Vigfússonar og Helgu Skúladóttur héðan úr sýslu,
sem bæði voru til dauða dæmd fyrir barnsmorð; on
með því hún var þá enu með barni, gaf kongur henni
lif, en hann slapp úr fangelsi, og liefir aldrei til hans
spurzt8). Þessu undanförnu veseni, með óteljandi fleiru,
hafði eg að gegna meðan mín sáluga kona lifði, (og)
óseigjanlegum málafjölda, — fýrir utan alla aðra um-
sorgun, erfiði, og alt þetta umbar mín góða kona með
þolinmæði, jafnvel þó hún opt frótta mætti misjafut
1) Sbr Alþingiab. 1719, Nr. III; 1722; Nr. XXV.
2) Alþingisb. 1721, Nr. XVIII; 1726, Nr. XVI.