Blanda - 01.01.1918, Page 197

191
blik, hvorpaa jeg bar hende selv paa Loftet. og redde
Sengen, og tog hendea Klæder af. Strax efter blev hun
syg. Hun kunde ikke sove hele Natten og mistede
Blod af Mund og Næse samme Nat, tilligemd stor
Blodfald som kom i mellem i store Stykker. Ud af
Munden gik store Blodstykker, som af Leveren, som
formodentlig have været störknet. Derefter kom jeg
paa Loftet efter at jeg havde staaet op henimod Kl.
8—8*/2, sagde da min Ivone mig, at hun havde da
mistet Fostret, derover blev jeg da saa gal, at jeg
gik over í Kramboden, saa jeg da en af Byfogdens
Betjentere, og spurgte ham om Byfogden var ikke
hjemme og hvor han var. Svar paa Bessestad ....
Paa Rettens Spörgsmaal, 5. hvor Bostret var afblevet?
Svarer han, at det blev begravet paa Kirkegaarden
men ikke givet Præsten det tilkende af$ den Aarsag,
at det var saa lille. Dette skete 3 Dage efter at det
var födt, Pigen saa derpaa. Staðfest. Að svo stöddu
vildi rótturinn ekki spyrja hann í tilliti til Breckmanns-
sögusagnar um eldinn og eitrið."
Bæjarfógetinn hefur auðsjáanlega þá skoðað þessa
sögusögn sem einbert fylleríisslúður, sem ekkert mark
væri takandi á.
Að endingu þann 19. ágúst mætti Páll Breckmann
íyrir réttinum „öldungis ódrukkinn og staðfesti hann
Mveg skýrslu sína frá þvf í gær, nema hann kunni
ekki mentionera alt það góss, sem burt sé tekið, því
beila búið só rúinerað, svo að hann ekki segist vera
í standi til að reisa bú í tvö ár, þó hann lifði. Lika
böfðum við kona míu í 5 vikur varla nokkurn frið i
búsinu fyrir hávaða og allarm, jafnvel um nóttina kl.
12—1, en þótt kona min með góðu bæði þau um að
láta það vera.“
Dannig var þessi rannsóku að svo stöddu upphafin,