Blanda - 01.01.1918, Blaðsíða 267

261
en í þess stað að viður höggvist einu sinni á ári;
flytjist síðan burt og geymist óbrendur (hann segir:
„hér við 2/s Parta érs“), hvar við viðurinn verður svo
miklu drjúgari til kolagerðar", auk heldur, þegar hann
líka er tilbærilega sorteraður og sviðinn í tvennu lagi.
Þar að auk hafa skógarmenn optar hitt rosatíð fyrir,
sviðið loksins óhentuglega í bráðræði eður byrgt illa,
svo kolin hafa brunuið til ösku, þeim eða húsbændun-
um til skammar og skaða, en öllum til óbærilegs tjóns
í nú vorðinni skógareklu.
Þetta bið eg þénustusamlegast velæruverðugan sókn-
arprest síra Pál Ólafsson á Ásum að besorga upplesið
við báðar sínar kirkjur, og uppáteiknað, nær sem þar
fyrst messað verður, samt leyfa sérhverjum skógar-
bónda í Skaptártungu að taka sér þar af kopiu eður
útdrátt (hvar til 4 örk pappir viðleggjast), hvar eptir
velnefndur sóknarprestur gerir svo vel að tilsenda mér
það fyrir manntalsþing, eður á þingið áður en mann-
talið byrji. Til staðfestu min hönd.
Vík 23. April 1817.
J(ón) Guðmundsson.
Postscriptum eða umbót skógarbænda instruxins i
Skaptártungu at 23. Apr. 1817.
Eptir Mýrdælinga skriflegu fyrirstilling af dags dato,
grundaðri einkum á núverandi árferði, finn eg nauð-
syn og skyldu fyrir þetta sumar að íastsetja skógar-
verutíðina — í staðinn fyrir þá 4. viku sumars (sjá
No. 3) — þá 7. viku sumars fyrir Eyjafjallamenn, og
8. sumarviku fyrir Mýrdælinga.
Að skiljanlegt — svo sem að 10 fjórðunga hrísbaggi
geti við stórregn, með votum reipum, ekki þyngzt
teeir en til 15 fjórðunga — stendur i Árna1) byggingar-
bréfi, sem í vor verður þinglesið. Hitt annað, sem
1) Árna Árnasonar í Hrifuncsi.