Blanda - 01.01.1924, Blaðsíða 166

160
ÍDgu eða bann, að Guðmundur mætti ekki vera í skála
sípum, sem var i Sanda landi, og eDgar eakir getað
fært á hann, en einhvern grun eða ósannanlegt siúð-
ur, sem nú er að öllu ókunnugt. Daginn eptir, þ. 25.
sept., á 14. sunnudag eptir trinitatis, fer hann yfir
fjörð, að Núpi, messar þar og líklega hefir þá tekið
séra Bjarna til altaris. Þaugað fór Guðmundur mjög
vesall til að hlýða messu séra Jóns, síns góða vinar
og sóknarprests, en föstudaginn í sömu vikunni, þ. 29.
sept., koma stefnuvottarnir í Þingeyrarhrepp til Guð-
muDdar, og birta honum útbyggingu og bann frá sálu-
sorgara hans, að mega hýrast í kofanum, sem honum
hafði verið leyft að hröngla þarna upp yfir sig niðri
við sjó, á grámóum, þar sem engar siægjur voru —
en með því það hefur verið orðið heyrum kunnugt, að
á næstkomandi sunnudegi mundi séra Bjarni Sigvalda-
son messa á Söndum, hefur Guðmundur ætlað sér að
vera þar til altaris, undir eins og séra Jón góðvinur
hans yrði þar til altaris, i fyrsta sinn eptir það hann
kom i Dýrafjörð, og hafði ásett sér þá um sumarið,
að gleðja hann með því að gefa honum stigvélin. Laug-
ardaginn 1. október skrifar hanu séra Jóni þetta bréf,
og sendir honum stigvélin (liklega hefur hann látið
Guðrúnu Bjarnadóttur, bústý'ru sina, fara með bréfið
og stígvélin upp að Söndum, sem er stutt leið) — en
á „morgun11 — stendnr i bréfinu — átti að messa þar,
en það var á þvi ári (1859) 2. október, 15. sunnudag-
ur eptir trinitatis, þegar guðspjallið var: „Enginn
kann tveimur herrum að þjóna“ — og gat það verið
eins hollt hugleiðingarefni í'yrir sjálfan prestinn, sem
fyrir Guðmund. Hvort sóra Jón hefurrenntútbygging-
unni niður með sakramentinu, skal hér ekkert um sagt,
en vist er um það, að þarna voru þeir saman i ná-
grenni hálft sjötta ár eptir þetta, og bar ekkert á milli,
til þess séra Jón fékk Garða á Akranesi 1865.