Blanda - 01.01.1924, Side 191
185
Otti Ingjaldsson,
er lengi bjð í Hrólfsakála á Seltjarnarneai (j 1805), fað-
ir Ingjalds, föður Sigurðar, er þar bjuggu hver eptir
annan, var eínaður allvel, en meati svíðingur og karla
vitgrannur. Hann gaf samt Neskirkju vandaða altaris-
brik, þvi að kann kafði heitstrengt það einkverju sinni
er kann var í lifskáska staddur á sjó við annan
mann á gömlu og leka bátskriki. Yar bríkin gerð i
Kaupmannahöfn og á kana málaðir postularnir (eptir
því sem Bjarua amtm. minnir) og Otti á bát sínurn.
£>ótti öllum kiu mesta furða, að kann efudi lieit sitt,
sakir nízku hans. Sem merki upp á það, segist Bjarni
kafa lieyrt, að eiuhverjir gáruugar hali talið Otta trú
um, að kongurinn skeindi sig kversdagslega á eins eða
tveggja ríkisdala courantseðlum, á sunnudögum á 5 rd.-
seðli, og á öllum stórkátíðum á 10 rd.seðii, og þá hafi
verið sagt, að Otti kafi viknað við og spurt, kvort
seðlarnir væru ekki þvegnir og þurkaðir aptur til að
leggjast i peningakistil kougsins. En það er sönn sögn
um Otta, og sýnir vitbrest kans, að þá er séra Geir,
Vídalín sóknarprestur kans var orðinn biskup, óskaði
hann konum til kamingju, að vísu mikið drukkinn,
með þessum orðum: „Guði sé lof, að við |þ. e. sókn-
armenn| misstum yður herra minn! fáum við ekki það
sem er betra, þá á eg bátinn sjálfur11. Meiningin var,
að kann ætlaði þá að sækja kirkju að Görðum á Alpta-
nesi, en konum tókst ekki betur eu þetta að orða kam-
ingjuósk sina. Sagði Geir biskup frá þessu sjálfur og
henti gaman að.
[Þórður Guðmundsson kammerráð (j 1892) sagði mér
einnig þessa sögu um 1890 og bar þar ekkert á milli
við frásögn Bjarna amtm. annað en að Otti kefði orð-
að eina setninguua: „fáum. við annau verri“, i stað
„fáum við ekki það sem er betra“, sem verður auð-