Eimreiðin - 01.04.1924, Blaðsíða 2

130
MARÍA GUÐSMÓÐIR
EIMREIÐIN
skýjum himins, og stjörnurnar eru tómir englar, sem vegsama
hana og syngja henni lof.
Hér er hlýlegt og vistlegt. Hér er heimili, sem kona hefur
sett svip sinn á. Ljósið skín mjúkt og milt gegnum rauðleita
og fjólubláa glugga, þar sem hver rúða er listaverk. Sjálfur
steinninn er útskorinn, svo að hann líkist kniplingum og
víravirki. Veggirnir eru prýddir gömlum málverkum og þakk-
artöflum. Rauð ljós loga í vígðum lömpum, og heill skógur
af hvítum kertum brennur. Reykelsi ilmar og blóm anga.
Hér er heimili, sem stendur öllum opið. Enda koma margir
gestir. Hér krjúpa svipmiklir og alvarlegir karlmenn, sem
aldrei myndi beygja kné sín fyrir neinu jarðnesku valdi-
Hingað skjótast þreytulegar borgarakonur inn með körfur
sínar, á leið heim af torginu. Hingað er leitað úrlausnar a
flóknustu vandamálum samviskunnar og einföldustu spurn-
ingum hinnar líðandi stundar. Hér er beðið um alt, stórt og
smátt, frá eilífri sáluhjálp til veraldlegra smámuna. Marmara-
töflurnar, sem hengdar eru hér upp í þakkarskyni, eins og
tabulæ votivæ í hof Rómverja, bera þess vitni. Til Maríu er
leitað í sorgum og sálarkvöl, hættum og veikindum, og mörg
móðirin festir upp töflu til þakklætis fyrir, að hin heilaga mær
hefur hjálpað syni hennar til þess að ná stúdentsprófi.
Ekkert er of háleitt til þess að bera það fram í bæn tii
drotningar drotninganna. En það sem er of smátt og hvers-
dagslegt til þess að biðja guð um það, geta menn beðið
Maríu um. Það er auðveldara að biðja góða móður en góðan
föður. María er eins og lituð rúða, sem mildar ljós hinnar
máttugu sólar guðdómsins, svo að menn þola að lyfta veikum
augum til himins.
II.
Ég fer að hugsa um, að hvar sem ég hef komið í kaþólska
kirkju, hef ég séð þetta sama. Þessi kapella er ekki nema
ein af tugum þúsunda, þar sem María á þessu andartaki er
tignuð eins og hér. Hvarvetna í kaþólskum sið er hún í raun
og veru aðalguðinn: henni eru dýrðlegustu kirkjurnar helgaðar,
af henni eru flestar líkneskjur, fyrir fótskör hennar brenna