Eimreiðin - 01.04.1924, Blaðsíða 3

EiMRE1DIN
MARÍA GUÐSMÓÐIR
131
flest kerti, til hennar stíga flestar bænir, flest andvörp neyðar
°9 þakklætis.
Aldrei hefur minning nokkurs manns átf svo undursamleg
°rlög. Hvað var hún? Ég sé hana fyrir mér, unga og fríða,
nv>tklædda stúlku, bljúga og lítils metna eins og aðrar aust-
r®nar konur, koma frá brunninum í Nazaret með vatnsker á
°xlinni, eina í fylkingu af stallsystrum, sem allar voru gleymdar
sftir tvær kynslóðir. Hún er gefin trésmið í þorpinu og á með
°num nokkur börn. Ekkert í örlögum sjálfrar hennar bendir
f^ægðar né vegsemdar.
En einn sona hennar verður öðruvísi en aðrir menn. Hann
9er>st spámaður og byltingamaður. Hún reynir að aftra honum
ra því að leggja út á þessar hættulegu brautir. Þó að hún
a" alið hann líkamlega, skilur hún hann ekki fremur en
^oldin skilur viðleitni asparinnar til himins. Hann er móður
^ani jafnólíkur og blossandi eldingin er dökku þrumuskýinu.
_n hún ræður ekkert við þennan undarlega son, sem er í
f'nu mjúkur eins og barnshönd og harður eins og tinna.
nann afneitar henni og allri ætt sinni, hugsjónir hans eru
hans og heimili. Hann gengur sína braut, hverfuls lýð-
Y'Sis, ofsókna og písla — braut hæstu mannlegrar fullkomn-
Unar til eilífs drottinvalds yfir óbornum þjóðum. Hún situr
e>ma í Nazaret, full af ótta og kvíða. Það er mjög ósenni-
®9t, að hún hafi verið viðstödd pínu sonar síns í Jerúsalem.
n eitt er víst: hún hefur verið ein af þeim þúsundum þús-
Utlcla af mæðrum, sem hafa alið og undrast — elskað án þess
ac5 þekkja, þolað án þess að skilja.
^ fyrstu öldum kristninnar fara engar sögur af dýrkun
Suðsmóður. En eftir því sem guðfræðin gerir persónu Krists
meira deiluefni, hleður um hann brattara múr kennisetninga
?9 heimspekilegra greinargerða, fjarlægist hann alþýðu manna.
fyrstunni hafði hann verið sjálfsagður meðalgöngumaður
Suðs og manna, nú fanst mönnum þörf á meðalgöngu
hans og þeirra. Því meiri áhersla sem lögð var á guð-
°m Krists, því dýrðlegri varð móðir hans, því meir hugsuðu
!Tlenn um, hve bænir hennar myndi vera máttugar. Um sama
eyti og kristnin verður allsherjartrú, tekur dýrkun Maríu að
rVðja sér tji ri^ms og verður smám saman einn meginþáttur