Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1924, Blaðsíða 26

Eimreiðin - 01.04.1924, Blaðsíða 26
154 ÞEGAR FONNIN HVARF eimreiD|N hverfis. Svo leit hann upp hægt og þyngslalega og starði höldum, vonleysisaugum úi í bláinn. Einhver dökkleit þústa var á ferð í brekkunum utan við bæinn í Hlíð. Hún færðist ótrúlega fljótt áfram í snjónum °S vatnselgnum og fór beint af augum, án þess að þræða þúfna- kollana. Þetta var víst einhver rakkinn frá Hlíð, sem hafði saknað húsbónda síns og þaut nú þangað, sem hans var von. OS þó gat það ekki verið. Þústan var í mannsmynd. Og áfram hentist hún, öslaði snjóinn, svamlaði vatnsflóðið, kollsteyptist » fönnunum, fótaði sig samstundis og þaut áfram, beint af aug- um yfir og út í hvað sem fyrir varð. Henni lá sýnilega mem en lítið á, þessari litlu, dökkklæddu veru, sem hentist þarna óðfluga yfir fannirnar. »Pabbi! Pabbi! Mamma er — svo -— svo — veik núna — •* Orðin komu á stangli, eitt og eitt í senn og með andköfum- Friðrik í Hlíð hrökk saman og leit við. Fyrir aftan hann stóð litla, dökkleita þústan, öll rennblaut frá hvirfli til ilja oQ titrandi á beinunum. Friðrik stökk á fætur. »Hvað segirðu, er mömmu að versna?« spurði hann næstum því hranalega. »Hún er svo undarleg — talar svo mikið — og svo spýtm hún blóði. — Eg þorði ekki annað en láta þig vita, svo ég hljóp — en Dísa er hjá henni á meðan. Dísa var svo hrædd. — Heldurðu, pabbi, að hún sé að — sé að — deyja?« Friðrik í Hlíð virtist ekki taka eftir því, sem barnið hans var að segja. Það stóð þarna í skaflinum, holdvott og skjálf- andi af kulda. Akafur eftirvæntingarsvipur var á litla, horaða andlitinu. »Stattu hjá kindunum þangað til mál er að reka þær heim, og gættu þess vel að reka þær upp af Vogaflúðunum áður en fer að flæða. Þú getur svo hýst þær, þegar heim kemur«- Friðrik í HHð tók rekuna og lagði af stað heim á leið, hægt og þunglamalega. Hann gerði ekki svo mikið sem líta á Grímsa litla aumingjann, þar sem hann stóð hálfgrátandi og endurtók aftur spurninguna: »Heldurðu að hún sé að deyja. pabbi?« Grímsi litli í Hlíð vissi ekki mikið um dauðann, enda var hann ekki nema tíu ára. En svo mikið vissi hann, að tæki nu
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.